ผมอุ้มอิงชาขึ้นมาด้านบนเดินผ่านห้องทำงานเข้ามาด้านในสุดจะเป็นห้องนอนเล็กๆ ผมทำไว้สำหรับตัวเองเวลาที่เหนื่อยและเพลียสุดๆ ลูกน้องที่ยืนรอรีบเปิดประตูให้ผมทันที
ร้องตามลงไปจนได้เรื่อง คุณหมอจิตใจอ่อนโยนคนนี้รับไม่ได้ที่เห็นภาพน่ากลัวด้านล่างนั่น เธอเป็นลมล้มพับจนผมต้องรีบพาออกมา ตอนนี้ยังไม่ได้สติ
"หาผ้าชุบน้ำ ยาดม ยาลมอะไรก็ได้เอามาให้หมด "
"ครับนาย " ต้องทำยังไงถึงจะฟื้น ? ทำยังไงๆ เหี้ยเอ้ย ! กูจะบ้า
"อิงชา อิงชา ได้ยินมั้ย อิงชา " ผมเขย่าแขนเรียกเธอเบาๆ แต่เธอก็ยังเงียบ ! ผมใจไม่ดีแล้วนะ
เงียบแบบนี้ผมใจไม่ดีเลย รึว่าต้องพาไปหาหมอ
"นายครับ ยาดมมาแล้วครับ แล้วนี่ผ้าเย็น ผมหามาได้แค่นี้จริงๆ" ผมยื่นมือไปรับของทั้งหมดจากมือลูกน้อง ตอนนี้อะไรก็ได้ทั้งนั้น ผมรีบเปิดฝายาดมแล้วยื่นไปแกว่งๆที่จมูกของเธอทันที ส่วนผ้าเย็นก็รีบแกะออกจากซองแล้วซับเบาๆไปตามใบหน้าและลำคอ
ทำไมไม่มีปฎิกิริยาตอ
