ฉันไม่ค่อยแน่ใจเลยว่านี่คือธุระที่พายุหมายถึง ก็เมื่อภาพตรงหน้านั่นคือเด็กนักเรียนต่างโรงเรียนที่ยืนเรียงหน้ากระดานมองหน้านาวินกับพายุอย่างเอาเรื่อง
"ไม่คิดว่าจะใจกล้าไปหน่อยเหรอครับที่มาปล่อยยาในโรงเรียนผม" พายุเอ่ยถามเป็นคนแรก ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวกับจำนวนคนของอีกฝ่ายเลยสักนิด
"แล้วจะเอาไง ถ้าเด็กโรงเรียนมึงไม่เล่นซะอย่างกูจะทำไรได้" คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแก็งตอบยียวนแล้วถ่มน้ำลายลงพื้นมองพายุเย่าแหย่โทษะ
"การเจรจาไม่เป็นผลงั้นสิครับ" พายุยกยิ้มมุมปากตามด้วยนาวินที่ล้วงกระเป๋ากางเกงสบทบภพายุอยู่ข้างๆ
"ไอ้พวกนี้พูดดีๆมันคงไม่เข้าใจ" นาวินปรายตามองอีกฝ่ายเรียงตัว เขายกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือนิ่งๆก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
"สิบนาทีพอไหม"
"ช้าไปครับแค่ห้าก็พอ" พายุเอ่ยตอบอย่างรู้กันจากนั้นจึงปลดเน็คไทออกมาหลวมๆเตรียมความพร้อม
"ตามนั้น" นาวินพยักหน้าเป็นการเข้าใจก่อนที่ทั้งคู
