Serkan…
Sabah uyandığımda sessizce yataktan çıktım. O günden sonra Öykü ile aramız biraz limoniydi. Ailemin yanında her şey normalmiş gibi davranıyorduk yalnız kalınca sessizleri oynuyorduk. Neyse ki evin tadilatı bitmişti de bugün annemle babam kendi evlerine dönecekti. Biz de rahat bir nefes alabilecektik.
Kahvaltı yaptıktan sonra annemle babamı alıp evden çıktım. Önce babamı öğretmenlik yaptığı okula bıraktım sonra annemi eve götürdüm. Valizleri alıp eve çıkardım. Pahalıya patlamıştı ama güzel olmuştu. Öykü o altınları vermese bu kadar masrafın altından hayatta kalkamazdık. Düşünceli miydi yoksa umursamaz kızın teki miydi hala anlayamamıştım.
Zaten o gün o adamı masada otururken görünce nasıl davranacağımı da bilememiştim. Hele o sözleri söyleyince de iyice delirmiştim. Yalan bir ev
