บทที่11
พ่อแม่ใจดี
ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ หืออออ ปวดหัวจัง ใครมาเคาะประตูแต่เช้านะ น้ำหวานคงไม่ได้บอกให้ใครมาปลุกใช่ไหมเนี่ย!!!!
" พี่นาธาน พี่นาธานตื่นหรือยังคะ เปิดประตูให้นิวหน่อย " พอได้ยินเสียงคนที่เรียก ฉันรีบลืมตาขึ้นมาทันทีก่อนจะพบว่ามีลำแขนแกร่งพาดอยู่บนลำตัวฉัน นี่ฉันไม่ได้กลับบ้านกับน้ำหวานหรอ ฉันได้แต่ถามตัวเองในใจ
" พี่นาธาน คุณพ่อให้มาถามว่าสายแล้วไม่เข้าบริษัทหรือไง " นินิวเรียกครั้งที่สองแล้วเอาไงดีล่ะ ถ้าไม่ปลุกเขา มีหวังนินิวพังประตูเข้ามาในห้องแน่ๆ
" คุณนาธานคะ คุณนาธาน คุณ คุณนาธานตื่นเถอะค่ะ " ฉันพยายามเรียกคนขี้เซาให้ตื่น ทำไมปลุกยากจังว่ะเนี่ย
" อื้อออออออ....ขอนอนอีกหน่อยไม่ได้หรอ เมื่อคืนคุณไข้ขึ้นผมเกือบไม่ได้นอนเลยทั้งคืน " เขาครางเสียงอู้อี้อยู่ข้างๆแก้มฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
" แต่ถ้าคุณไม่ไปเปิดประตู จอมคิดว่านินิวจะพังประตูเข้ามาแล้วนะคะ
