พิศวาสรัก นักเล่นกล้าม

เรื่องบังเอิญ

บทที่3

เรื่องบังเอิญ

3 วันต่อมา เฮ้อ...น่าเบื่อจังไม่มีอะไรทำเลย ยัยน้ำหวานยุ่งอยู่ไหมเนี่ย โทรชวนมันไปเดินห้างดีกว่า หลังจากที่คิดได้ ฉันก็กดเบอร์น้ำหวานทันที รอสายสักพักเพื่อนสนิทก็รับสาย

( ฮัลโหล ว่าไงแก )

" ยัยหวาน ฉันเหงา ไปเดินห้างกันไหม " ฉันบอก

( โทษทีแก วันนี้ฉันไปไม่ได้ว่ะ งานยุ่งมากเลย ) น้ำหวานตอบเสียงเบาเหมือนรู้สึกผิด

" อ้าวหรอ โอเคๆ งั้นแกทำงานเถอะ "

( โอเคแก งั้นแค่นี้ก่อนนะ เจ้านายขี้วีนฉันมาล่ะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันโทรหา )

ยัยหวานตอบแบบรีบๆก่อนจะตัดสายฉันไป เฮ้อ...มันคงยุ่งจริงๆ สงสัยเจ้านายมันคงขี้วีนจริงๆแหละ เห็นมันบ่นให้ฟังอยู่บ่อยๆ

~~~~ รักตัวเองเอาไว้ รักตัวเองให้มากๆ ~~~~ เอ๊ะ ใครโทรมากันนะ ไม่มีชื่อขึ้นด้วย

" สวัสดีค่ะ " หลังจากกดรับสายฉันก็ทักทายตามมารยาทไทยทันที

( สวัสดีครับ พอดีพี่โทรจากฟิตเนสที่น้องมาสมัครงานไว้นะครับ ) ปลายสายว่า

" ค่ะ " ฉันยิ้มร่าขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนจะตอบรับสั้นๆออกไป เพื่อรอสิ่งที่เขาจะพูดต่อ

( พอดีพี่จะโทรมานัดสัมภาษณ์งาน น้องสะดวกรับสายมั้ยครับ )

" สะดวกค่ะ สะดวก "

( โอเค..พี่จะโทรมานัดสัมภาษณ์งานวันจันทร์นะครับ เราสะดวกหรือเปล่า ) ปลายสายบอกจุดประสงค์ของการโทรมาหาครั้งนี้

" โอเคค่ะ สะดวกค่ะ " ฉันรีบตอบตกลงทันที

( งั้นเดี๋ยวพี่ส่งโลเคชั่นของฟิตเนสให้ แล้วเจอกันวันจันทร์นะครับ สวัสดีครับ ) พูดจบพี่เขาก็กดตัดสายไปทันทีก่อนจะมีข้อความดังขึ้นมาอีกครั้งเป็นการบอกตำแหน่งที่อยู่ของฟิตเนสนั่นเอง

หลังจากที่พี่เค้าตัดสายไป ฉันก็คิดว่าจะไปห้างต่อ เพราะอีกตั้ง2 วันกว่าจะถึงวันจันทร์ เห้อ ไปแต่งตัวดีกว่า หลังจากคิดได้ฉันก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้ากลางเก่ากลางใหม่ของฉัน เปิดตู้แล้วหยิบเสื้อยืดสีขาว กับกระโปรงยีนสั้นมาตัวนึง แต่งหน้าบางๆ ฉันก็ออกบ้านได้ล่ะ เพราะฉันสวย 55555

ณ ห้างสรรพสินค้า

สุดท้ายฉันก็มาเดินเหงาๆคนเดียวที่ห้าง เฮ้อ...ไปเดินหาซื้อของดีกว่า หลังจากนั้นฉันก็เดินวนไปวนมาตามร้านกิ๊บช็อปต่างๆ ของที่ฉันซื้อก็จะเป็นของสะสมเล็กๆน้อยๆ ซะมากกว่า

" เห้อ กลับบ้านดีกว่า " ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินกลับ แต่ระหว่างทาง ฉันดันตาดีเกินไปหรือเปล่า ที่ผู้ชายที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีเลยล่ะกำลังนั่งกินข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับยิ้มหวานให้ผู้หญิงคนนั้นแบบมีความสุข ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก พี่มิกซ์แฟนฉันเองค่ะ ฉันยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะเดินเข้าไปดีมั้ย แต่สุดท้ายฉันก็เลือกที่จะเดินเข้าไป ฉันเลือกเจ็บวันนี้วันเดียว ดีกว่ายอมโง่ไปอีกหลายวันดีกว่า ฉันเดินเข้าไปหาก่อนจะเอ่ยทักพี่เขาที่ดูจะช็อคอยู่นิดๆเหมือนกันที่เห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้

" สวัสดีพี่มิกซ์ " ฉันเดินเข้าไปทักเขาสั้นๆ

" เอ่อ...หวัดดีจอม " พี่มิกซ์ตอบฉันแบบอ้ำๆอึ้งๆ ฉันเลยหันไปยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นแทน เธอเองก็ดูแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ฉันเดินเข้ามาทักผู้ชายของเธอ

" พี่จะไม่แนะนำผู้หญิงคนนี้ให้จอมรู้จักหน่อยหรอคะ " ฉันถามพร้อมกับทำหน้าที่ซื่อสุดๆ ใส่เขา

" เอ่อ...นี่กิ๊บ เป็นๆๆๆๆ " เขาตอบตะกุกตะกัก คงคิดไม่ออกสินะ ว่าจะแนะนำยังไง ฉันเลยชิงแนะนำตัวเองเลย

" สวัสดีค่ะ ฉันเจ้าจอม เป็นแฟนพี่มิกซ์ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ ขอบคุณนะที่พี่ทำให้จอมรู้ว่าคนแบบจอมไม่มีใครคิดจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว ขนาดแฟนคนแรกและคนเดียวของจอมยังหลอกจอมเลย จอมถือว่าจอมโชคดีที่จอมไม่มีพันธะอะไรกับพี่ ขอให้พี่โชคดีนะ " ฉันร่ายยาวก่อนจะเดินออกมาจากร้านอาหารนั้น ได้ยินเสียงเขาทะเลาะกันแต่ฉันก็ไม่คิดจะหันไปมองหรอก เพราะฉันเองก็เจ็บ แต่อย่างที่บอกฉันถือว่าฉันโชคดีที่ไม่มีพันธะทางกายอะไรกับเขา เราสองคนคบกันเพียงสถานะเท่านั้น เฮ้อ....กลับบ้านดีกว่า