ความในใจที่แอบแฝง
1882 Words
บอมบอมกลับมาห้องด้วยดวงใจที่แตกสลาย และความโกรธเคืองสุรเดชที่ทำให้อารมณ์เสีย ด้วยความหึงหวงและเอาแต่ใจของสุรเดช ซึ่งในยามนี้บอมบอมทั้งเครียดกลุ้มทุกข์ระทมอย่างหนัก แต่เขาก็พยายามไม่คิดอะไรมากจึงรีบเข้าไปอาบน้ำในทันที เพื่อจะได้ชำระจิตใจที่คลั่งค้างความผิดหวังออกให้หมด
เมื่อบอมบอมอาบน้ำเสร็จเขาจึงเปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆจนเกือบถึงเพลงปาฏิหารย์ เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู บอมบอมจึงปิดเทปทันที และเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครมา เมื่อบอมบอมเงยมองหน้าคนที่มาเคาะประตู เขาถึงกับตกใจและประหลาดใจว่าพี่เอกของเขามาทำไมกัน
"พี่เอกเข้ามาก่อน"
"ขอบใจที่ให้พี่เข้ามาในห้องนะ"
เอกเดินเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก มานั่งที่เก้าอี้อย่างชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว
"พี่เอกเป็นอะไรหน้าตาไม่ค่อยสู้ดีเลย"
"พี่อกหัก"
"อกหักจากพี่นภาเหรอครับ"
"ใช่ พี่ไม่ดีตรงไหน นภาถึงไม่รักพี่"เอกหันมามองหน้าบอมบอม
"พี่เอกดีที่สุดแล้ว พี่นภาเขาไม่เห็นก็ช่างเขา"
"พี่ทำใจไม่ได้ บอมบอมเคยอกหักไหม"
"บอมบอมไม่เคย"บอมบอมฝืนใจตอบ
"ดีจัง บอมบอมจำไว้นะต้องรักคนที่เขารักเรา อย่ารักคนที่เขาไม่รักเรา บอมบอมจะเป็นเหมือนพี่"
"เอ๋อ ครับ" คำพูดของเอกนั้นแทงใจดำบอมบอมอย่างหนักหน่วง
"มีเบียร์ให้พี่ดื่มไหม พี่อยากลืมความเศร้า"
"มี แต่พี่จะดื่มทำไม มันไม่ได้ช่วยให้ลืมทุกข์หรอก"
"ให้ลืมแค่ชั่วคราวก็ยังดี"
"ก็ได้ เดี่๋ยวบอมบอมไปหยิบให้"
สาเหตุที่บอมบอมมีเบียร์ เพราะกรกับนพมาเที่ยวหา บอมบอมเลยซื้อเบียร์มาไว้ให้ดื่มกันทั้งสองคน บอมบอมจึงเดินไปหยิบเบียร์มาหนึ่งขวดเปิดฝาและเดินมายื่นให้เอกดื่ม
"ขอบใจมากนะ น้องรักของพี่"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่เอก"
เอกนั้นดื่มเบียร์ทีเดียวเกือบหมดขวด เพราะอยากจะลืมเรื่องราวที่ผ่านมา แต่ก็ไม่สามารถลืมได้ในทันที เพราะยังคาใจอยู่ไม่น้อย เมื่อตอนกลางวันนภาได้ยกเลิกการไปดูหนังกัน และเอกก็เห็นนภาเดินไปกับรุ่นพี่คนเดิมที่เจอเมื่อเช้า
"บอมบอมรู้ไหม พี่นภาไม่ยอมไปดูหนังกับพี่ แต่ไปกับไอ้รุ่นพี่ปีสามเฉยเลยทั้งที่นัดกับพี่ไว้อย่างดิบดี พี่เสียใจมาก"
"พี่เอกอย่าเสียใจไปเลย เขาไม่รักเราก็ช่างเขา เราต้องรักตัวเองก่อนรักคนอื่น"บอมบอมยิ่งพูดยิ่งแทงใจดำตัวเอง
"บอมบอมปลอบคนเก่งนะเรา"เอกหันมามองแล้วอมยิ้ม ยิ่งเห็นใบหน้าของบอมบอมหวานปานน้ำผึ้ง เขารู้สึกเสียดายขึ้นมาทันทีว่าบอมบอมน่าจะเป็นผู้หญิง ถ้าบอมบอมเป็นผู้หญิงเขาจะรักและทะนุถนอมอย่างสุดหัวใจ
"ทำไมบอมบอมไม่เป็นผู้หญิง"เอกเริ่มเมาหนักขึ้น เพราะก่อนมาหาบอมบอมเขาก็ดื่มมาหลายขวด
"ถ้าเลือกเกิดได้บอมบอมก็อยากเป็นผู้หญิงของพี่เอก"บอมบอมถอนหายใจ
"บอมบอมรักพี่เหรอ"เอกจ้องมองบอมบอมเพื่อต้องการคำตอบ
"พี่เอกเมาแล้วพอเถอะเลิกดื่มได้แล้ว"บอมบอมไม่อยากตอบคำถามจึงพูดเรื่องอื่นแทน
"บอมบอมยังไม่ได้ให้คำตอบพี่เลย"
"จะรักหรือไม่รักก็ไม่มีประโยขน์อะไรเพราะพี่เอกไม่ได้รักบอมบอม"
"จริงด้วย ทำไมพี่ถึงไม่รักบอมบอม"
"ก็นั่นแหละทำไมพี่ไม่รักบอมบอม"
"พี่ก็อยากรักนะ แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน"
"ผู้ชายเหมือนกันก็รักกันได้นี่มันสมัยไหนแล้ว ควรทำตามใจตัวเองไม่ต้องมาปิดบังอะไรทั้งนั้น สังคมมันเปิดกว้างแล้วคนส่วนใหญ่รับได้กันหมด"
"บอมบอมพูดอะไรพี่ไม่เข้าใจบอมบอมเลย"
"ไม่มีอะไรหรอก"บอมบอมนั้นลืมตัวว่ามาอยู่ในอดีต จึงพูดไปตามความคิดในอนาคต
"พี่คงกลับหอไม่ได้ ขอนอนกับบอมบอมได้ไหม"
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ถึงพี่เอกจะกลับหอบอมบอมก็ไม่ให้กลับหรอก"
"ทำไมไม่ให้พี่กลับ"
"มันอันตรายดึกดื่นแล้ว"
"เป็นห่วงพี่ด้วยน่ารักจังน้องพี่"
"ได้แต่ชมอยู่นั่นแหละ ทำอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง"
"จะให้พี่ทำอะไรล่ะ"เอกทั้งเมาทั้งงง
"ก็ทำอะไรก็ได้ที่พี่เอกอยากทำ"
"ก็พี่นภาเขาทิ้งพี่ไปแล้ว พี่จะไปทำอะไรเขาได้"
"โอียพี่เอก อะไรก็พี่นภา"บอมบอมมองค้อนด้วยความหมั่นไส้
"มองค้อนพี่ทำไม พี่พูดอะไรผิด ก็บอมบอมถามพี่เองเนี่ย พี่ก็ตอบตามความเป็นจริงนี่"
"บอมบอมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น ช่างมันเถอะนอนได้แล้ว เดี่ยวบอมบอมจะพาพี่เอกไปนอน"
"พี่ยังไม่อยากนอน"
"แล้วจะนั่งอยู่ทำอะไร"
"ก็นั่งมองหน้าบอมบอมไง ยิ่งมองยิ่งน่ารัก แก้มนี่ป่องเชียว"เอกหยิกแก้มของบอมบอมแบบเบาๆ
"มาหยิกแก้มบอมบอมทำไม"ความจริงบอมบอมก็ชอบที่ให้พี่เอกของเขามาโดนเนื้อโดนตัว
"หยิกไม่ได้เหรอ ถ้าอย่างงั้นพี่หอมแก้มแทนนะ ได้ไหมให้พี่หอมแก้มนะ"
"อยากทำอะไรก็ทำถ้าพี่เอกกล้าหอมบอมบอมก็ไม่ว่าอะไร"บอมบอแอบอมยิ้ม
"กล้าซิ ทำไมพี่จะไม่กล้าน้องบอมบอมของพี่น่ารักขนาดนี้" เอกลุกขึ้นยืนแบบโซซัดโซเซไปยืนตรงหน้าบอมบอมที่นั่งอยู่ด้วยใจระทึก
"พี่จะหอมแก้มบอมบอมแล้วนะ"เอกค่อยๆก้มหน้าลง พร้อมกันนั้นจับข้างศีรษะบอมบอมไว้ แล้วบรรจงหอมที่แก้มของบอมบอมหนึ่งครั้ง
"ทำไมแก้มบอมบอมหอมจัง ขอหอมอีกทีได้ไหม"เอกนั้นไม่รอคำตอบใดๆทั้งสิ้น เขาก้มลงหอมแก้มบอมบอมอีกครั้งแล้วต่ออีกครั้งหอมแก้มบอมบอมสามสี่ครั้งติดๆกัน
ส่วนบอมบอมนั้นก็ชอบเลยนั่งเฉยๆไม่พูดจาอะไร ได้แต่อมยิ้มด้วยความดีใจ ถึงพี่เอกจะหอมเพราะด้วยความเมาบอมบอมก็ไม่สนใจข้อนี้
"พอแหละ เดี๋ยวแก้มน้องพี่ซ้ำหมด"เอกยืนมองบอมบอมเต็มตาอีกครั้ง ยิ่งเขามองต่ำลงมาจนถึงริมฝีปากที่เป็นสีชมพูอ่อนๆ เขายิ่งมีความคิดอยากจะจูบปากบอมบอมอีก
"พี่อยากจูบปากน้องบอมบอมจังเลย"
"พี่อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย บอมบอมยอมทุกอย่างที่พี่ต้องการ"
"ยอมทุกอย่างเลยเหรอ ให้พี่ทำจริงๆใช่ไหม"
"ตามนั้น"
"ถ้าอย่างงั้นพี่จูบแล้วนะ"เอกประครองศีรษะของบอมบอมอีกครั้ง แล้วค่อยๆโน้มใบหน้าต่ำลง เพื่อให้ริมฝีปากของเขามาประกบริมฝีปากสีชมพูของบอมบอม เพียงริมฝีปากประกบกันแค่นั้น เอกก็ไม่สามารถที่จะถอนออกมาได้ เขาอยากใช้ลิ้นซอนไซรเข้าไปแต่ก็ไม่กล้า เขาจึงพยายามถอนริมฝีปากถอยห่างออกมา
"พี่ง่วงเหลือเกิน พาพี่ไปนอนหน่อย"
บอมบอมรู้สึกเสียดายที่โดนจูบปากเพียงน้อยนิด แต่ก็ดีใจไม่น้อยที่พี่เอกของเขาเริ่มเปิดใจให้ บอมบอมจึงรีบลุกขึ้นประครองร่างของเอกเดินไปยังเตียงนอน
พอเอกไปถึงเตียงนอนเขาก็ทิ้งตัวล้มลงทันที ด้วยความมึนศีรษะ จนพาร่างบอมบอมล้มลงไปด้วย
"พี่ขอโทษบอมบอมด้วยเจ็บไหม"
"ไม่เจ็บหรอก" บอมบอมลุกขึ้นนั่งและคุกเข่าดึงร่างพี่เอกของเขาให้นอนตรงกลางเตียง ซึ่งเขาก็ทำสำเร็จแบบทุลักทุเล
"พี่จะนอนแล้วนะ บอมบอมนอนให้พี่กอดหน่อยได้ไหม"
"ทำไมจะไม่ได้ บอมบอมยอมเป็นของพี่แล้ว"
"อะไรพี่แค่กอดเอง พี่เหงาอยากกอดจะได้ความอบอุ่น"
"จร้า"
"อะไร"เอกถึงจะเมาแต่ก็ยังงงกับคำพูดของบอมบอม
"ไม่มีอะไรหรอกพี่นอนเลย บอมบอมก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"บอมบอมล้มตัวลงอนหงายข้างๆเอกที่หันมานอนตะแครงมองหน้าบอมบอม แล้วเขาก็โอบกอดบอมบอมไว้หลวมๆบนแผ่นอกอันบอบบางของบอมบอม
"บอมบอมตัวนิ่มมากเลยยังกับผู้หญิง"
"อะไรก็ผู้หญิงบอมบอมเป็นผู้ชายนะ"
"ไม่ใช่บอมบอมไม่ใช่ผู้ชาย"
"ถ้าไม่ใช่บอมบอมเป็นอะไร"
"บอมบอมเป็นแฟนพี่ได้ไหม"
"จะเป็นได้ไงล่ะ ก็พี่เอกชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ"บอมบอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"พี่อาจเปลื่ยนใจก็ได้ เพราะผู้หญิงทำให้พี่อกหัก พี่กินแห้วเลยรู้ไหม"
"ไปกินทำไมแห้วน่ะ"
"พี่ก็พี่อกหักไงก็ต้องแห้วซิ"
"กินแล้วมันหายอกหักเหรอ" บอมบอมสงสัย
"บอมบอมไม่เข้าใจเหรอ แห้วแปลว่า อดเลย ไม่อยากอธิบายอะไรแล้ว บอมบอมเข้าใจอะไรอยากจังไม่จ้าบเลย"
"พี่เอกนั่นแหละพูดอะไรฟังไม่รู้เรื่องนอนได้แล้ว"
"พี่ยังกอดบอมบอมไม่อิ่มเลย อยากได้ความรุ้สึกอบอุ่นแบบนี้ไปนานๆ"
"จร้า แล้วแต่พี่เอกเลย"
"ไม่ต้องมาจร้า" เอกเลื่อนมือมาที่หน้าอกของบอมบอม
"ทำไมนมบอมบอมเล็กจัง"เอกใช้มือล้วงไปแหย่เล่น
"พี่เอกทะลึ่ง"บอมบอมอมยิ้มพลิกร่างตะแครงมาทางเอกทันที
"พี่ไม่ได้ทะลึ่ง พี่พูดจริงๆ"
"ของพี่เอกก็เล็กเหมือนกันนั่นแหล่ะ" บอมบอมเอื่อมมือไปจับนมของเอกทันที ส่วนเอกก็คว้ามือของบอมบอมไว้ หลังจากนั้นยกขึ้นมาหอมหลายฟอด
"มือบอมบอมนิ่มมากเลย จับตรงไหนก็นุ่มนิ่มไปหมด จนพี่อยากจะได้บอมบอมเสียแล้ว"
"พี่เอกพูดอะไรน่ะ"
"พี่พูดจริงนะ พี่ยังเคยคิดเลยว่าถ้าบอมบอมเป็นผู้หญิงพี่จะไม่ปล่อยให้หลุดมือ จะต้องเป็นแฟนพี่ให้ได้เลยรู้ไหม"
"ตอนนี้ก็เป็นได้"บอมบอมอมยิ้ม
"เหรอ เดี๋ยวคิดดูก่อนนะ"เอกปล่อยมือบอมบอมไว้ข้างกาย
"คิดอะไรนักหนา"บอมบอมเริ่มหงุดหงิดที่พี่เอกพูดมากแต่ไม่ทำอะไรซักที บอมบอมเลยหันหลังให้เพื่อเอกของเขาจะได้หยุดพูดและหลับซักที เพราะบอมบอมก็เริ่มง่วงนอนจนแท่บจะทนไม่ไหว
"พี่ขอกอดบอมบอมอีกครั้งก่อนหลับนะ"
"ฮือ"บอมบอมหลับตาลงเพราะอยากนอนเต็มทน
เอกนั้นก็โอบกอดบอมบอม ในขณะเดียวกันก็ขยับร่างเข้าใกล้บอมบอมมากขึ้น และยกขาพาดร่างบอมบอมไว้อีกด้วยเช่นกัน ส่วนใบหน้าก็ซุกที่ซอกคอ หลังจากนั้นก็หลับตาลงด้วยความง่วงและเมาจนหลับไปในที่สุด
- Writer
