รักเขาข้างเดียวแสนเจ็บปวด
1747 Words
บอมบอมนั่งพับดาวกระดาษ พร้อมฟังเพลงดาวกระดาษ สาเหตุที่บอมบอมพับดาวกระดาษเพราะจะมอบเป็นของขวัญ วันคล้ายวันเกิดของพี่เอกพี่รหัสของบอมบอมในวันพรุ่งนี้ ความจริงบอมบอมไม่อยากพับดาวกระดาษหรอก อยากจะซื้อของที่มีราคาให้มากกว่า แต่กลัวพี่เอกจะไม่รับของเขาถ้าสิ่งนั้นมันแพงไป เขาเลยตัดสินใจพับดาวกระดาษ เพราะบอมบอมคิดว่ามันมีค่าทางจิตใจมากว่าให้สิ่งของ ซึ่งกว่าที่บอมบอมจะพับดาวกระดาษเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่าๆ หลังจากนั้นเขาเก็บดาวกระดาษใส่โหลขวดที่ละอันพร้อมนับด้วยความภาคภูมิใจ
วันนี้บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้า เพื่อไปดักรอพี่เอกที่หน้าคณะบริหารธุรกิจ เขาจะได้ให้ดาวกระดาษแก่พี่เอกก่อนใคร เพราะในความคิดของบอมบอมถ้ารักใครเราต้องเปิดเผย ถ้ามัวมาอายจะอดได้ สาเหตุที่บอมบอมคิดได้เช่นนี้ เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้เองเขาพึ่งเคยได้ยินคำนี้ มาจากเพื่อนในห้องคือ ด้านได้อายอด บอมบอมจึงถือเป็นคติทางใจ
บอมบอมรอเอกประมาณครึ่งชั่วโมง เขาก็เห็นเอกเดินมาคนเดียวพอดี ซึ่งเป็นจังหวะที่เหมาะมากที่ไม่มีใครเห็น บอมบอมนั้นนำขวดโหลใส่ถุงกระดาษมาอย่างมิดชิดถือไว้ข้างกายรอเอกเดินมา
เมื่อเอกเดินมาถึงหน้าคณะ และผ่านร่างของเขาที่แอบอยู่ข้างเสา บอมบอมจึงรีบเดินไปหาเอกพี่รหัสของเขาทันที
"พี่เอกครับ"บอมบอมยิ้มหวานให้พี่เอก
"มีอะไรเหรอมาหาพี่แต่เช้าเลย"
"เอ้า"บอมบอมยื่นถุงกระดาษให้เอก
"อะไรเหรอ"เอกมีสีหน้างงพอสมควร
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ของขวัญวันเกิดครับ"
"รู้ได้ไงว่าวันนี้เป็นวันเกิดพี่"เอกยิ้มและรับถุงกระดาษมาไว้ที่ตัว แต่ก็สงสัยอยู่ดีว่าบอมบอมรู้วันเกิดเข้าได้อย่างไร
"ก็ถามคนแถวนี้แหล่ะ"บอมบอมนั้นได้ไหว้วานธงเพื่อนสมัยมัธยมถามไถ่ให้
"ใครล่ะ"
"ไม่บอกหรอกเปิดดูซิพี่เอก"
เมื่อบอมบอมไม่อยากบอกเอกก็ไม่ได้สนอีกต่อไปว่าเป็นใคร เอกจึงมาสนใจของในถุงในกระดาษมากกว่า เอกจึงเปิดถุงกระดาษดู แวบแรกที่เขาเห็นก็ตกใจในทันที เพราะสิ่งที่บอมบอมให้นั้นเป็นดาวกระดาษที่อยู่ในขวดโหล สาเหตุที่ตกใจเพราะความหมายของการให้สิ่งนี้มันชัดเจน ว่าให้เพราะอะไร และเขาก็แน่ใจพอสมควรว่าบอมบอมนั้นคงไม่ใช่ชายแท้ แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจแม้แต่น้อยในทางกลับกันเขาเอ็นดูในความน่ารักด้วยซ้ำ แต่ในฐานะพี่กับน้องแค่นั้น ถึงบางครั้งเขาจะชอบบอมบอมยิ้มพูดคุยน่ารักแบบใสใส แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบบอมบอมแบบคู่รัก เอกจึงรู้สึกเสียดายที่บอมบอมไมใช่ผู้หญิง
"ขอบใจมากนะ"เอกแสดงสีหน้าว่าชอบมาก เพราะไม่อยากให้บอมบอมเสียใจ แต่เขาอยากได้ดาวกระดาษจากนภาเพื่อนสาวของเขามากกว่า เพราะเขาแอบชอบนภามาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง
"ดีใจจังที่พี่เอกชอบ แล้วเย็นนี้พี่เอกไปไหนไหม เราไปเที่ยวกันดีกว่า แล้วฉลองวันเกิดให้พี่เอกด้วย"
"พี่คงไปไม่ได้ เพราะมีนัดกับพี่นภาไว้ว่าจะไปดูหนังด้วยกัน"
"เหรอครับ"บอมบอมมีสีหน้าเศร้า
"วันหลังค่อยไปเที่ยวกันก็ได้"เอกเดินเข้ามาใกล้ๆอีกแล้วขยี้ศีรษะของบอมบอมจนผมยุ่ง
"พี่เอกเอาอีกแล้ว ชอบขยี้ผมของบอมบอม"บอมบอมแสร้งทำสีหน้าบึ่งตึง
"พี่รักน้องของพี่ไงเลยขยี้เล่น"เอกพูดแบบมีนัยแอบแฝง เพราะเขารู้ว่าบอมบอมเป็นคนฉลาด สามารถเข้าใจในความหมายที่สื่อออกมาได้แน่นอน
"ครับ บอมบอมก็รักพี่เอก"บอมบอมยอมแอบเผยความในใจแบบปล่อยให้คลุมเครือ
เจอคำพูดนี้เข้าไปเอกถึงกับนิ่งไปชั่วครู่ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อจากนี้ แต่ก็นิ่งได้ไม่นานเพราะมีเสียงดังมากมาจากข้างหลัง
"หาพี่เอกตั้งนานอยู่ตรงนี้นี่เอง"ลูกนัทเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างเอกกับบอมบอม
"มีอะไรกับพี่เอกเหรอ"บอมบอมถาม
"ลูกนัทมีของขวัญให้พี่เอก"ลูกนัทควักกล่องของขวัญติดโบว์สีชมพูยื่นให้เอก
"ขอบใจมากน่ะน้องรัก"
"เป็นได้มากกว่าน้องได้ไหมครับ"ลูกนัทเกาะแขนเอกไว้แน่น
"ไม่ได้หรอก เป็นน้องแล้วก็ต้องเป็นน้อง จะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไง"
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะพี่เอก"ลูกนัททำหน้าแบ้วให้ดูน่ารัก
"ไม่ได้ก็คือไม่ได้เป็นแค่น้อง เข้าใจอยากจริง"บอมบอมพูดขึ้น
"ยุ่งอะไรด้วย"ลูกนัทหันมามองค้อนบอมบอม
"ก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก พี่เอกเขาบอกว่าเป็นน้องก็ต้องเป็นน้อง ไปตามตื้อพี่เอกอยู่ได้ ชอบนักเหรอทำให้คนอื่นอึดอัด"
"พี่เอก ดูบอมบอมซิว่าลูกนัท"ลูกนัทเขย่าแขนของเอก
"อย่าทะเลาะกันเลยเห็นแก่หน้าพี่เหอะ ใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี"เอกมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ที่น้องรหัสทั้งสองคนของเขาไม่ค่อยลงรอยกัน
"อายอะไรกัน"นภาเดินมาและทันได้ยิน
เมื่อนภามาถึงก็มองทั้งบอมบอมและลูกนัท เมื่อลูกนัทเห็นนภามา เลยจำเป็นต้องปล่อยแขนของเอกทันที
"นี่ของขวัญของเอก"เอกนั้นรับรีบทันที เพราะเขาอยากจะได้ของขวัญจากนภาพอดี ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเพราะห่อมาอย่างมิดชิด
"อยากรู้จังว่าอะไร"
"ไม่บอกหรอก แต่คงสู้ของน้องบอมบอมกับลูกนัทไม่ได้หรอก"
"ได้สิ ถ้าของนภาเราชอบหมดแหละ"เอกยิ้มหวาน
"ปากหวานไม่เปลื่ยนแปลงเลยนะ ถึงว่าน้องรหัสหลงใหลได้ปลื้ม"
"เธอก็พูดไปเรื่อย"
"ไม่เรื่อยหรอก ก็เห็นอยู่ชัดๆ"
"นภา"นภารีบหันไปดูข้างหลังทันที เพราะเขาจำเสียงนั้นได้
"เอ้ามาถึงนี่เลยเหรอ มีอะไรหรือเปล่า"นภาหันไปทักรุ่นพี่ปีสามที่เรียนคณะวิทยาศาสตร์บัณฑิต ที่พึ่งมาจีบนภาเดือนสักสองอาทิตย์
"มีสิจะชวนนภาไปกินข้าว"
"ไป๊ กำลังหิวอยู่เลย"นภายิ้มให้รุ่นพี่
"มารบกวนหรือเปล่า"
"เปล่า แค่เอาของขวัญมาให้เพื่อนแค่นั้น ไปกันเถอะ"
"ไปแล้วนะเอกเจอที่ห้องเรียน น้องทั้งสองคนด้วยนะจ๊ะ"
พอนภาพูดจบก็เดินเคียงคู่ไปกับว่าที่แฟนคนแรก โดยมีสายตาสามคู่จ้องมอง โดยเฉพาะสายตาของเอกที่ดูละห้อย บอมบอมนั้นทราบได้ทันทีว่าเอกแอบชอบนภา และกำลังผิดหวังจากความรักที่มีให้นภาเพียงฝ่ายเดียว
"พี่ไปก่อนะ"เอกเดินหน้ามุ้ยไปในทันที
"มายืนทำไมกลับไปซะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ"ลูกนัทพูดขึ้น
"กลับแน่ แต่อยากรู้มีสิทธิ์อะไรมาไล่เรากลับ"
"มีสิ ที่นี่คณะของเรา เธอกลับคณะของเธอโน้น อย่ามาขวางหูขวางตา จะหาว่าไม่เตือน"
"จะทำอะไร มีปัญหาอะไร"
"เหอะ ทำเป็นเก่ง เชอะ "
"ไม่แน่จริงนี่หว่าไม่กล้าบอก"
"ก็ยังดีกว่าคนหน้าด้านตามตื้อผู้ชายอยู่นั่นแหล่ะ"
"ก็เหมือนกันนั้นแหล่ะ ดีแต่ว่าคนอื่นไม่มีสารูปตัวเองเลย ปลวก"บอมบอมใส่อารมณ์ไม่ยั้ง
"อะไร ปลวกอะไร"
"ไม่บอกปล่อยให้โง่ต่อไป"บอมบอมพูดจบเดินหนีไปในทันที เพราะเขาคิดว่าเถียงชนะแล้วได้แต้มต่อต้องซิ่งหนี
"ฝากไว้ก่อนบอมบอม ไม่ใช่สิ ไอ้จ้อย"
บอมบอมหันมายิ้มให้ แล้วก็หัวเราะต่อจากนั้นเดินหนีห่างให้โดยเร็ว ปล่อยให้ลูกนัทยืนงงกับหลายคำพูดที่บอมบอมใส่ไม่ยั้ง
พอบอมบอมเดินมาใกล้จะถึงหน้าคณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม แต่ก้ต้องหยุดชะงักเมื่อสุรเดชยืนขวางหน้าของเขาไว้
"ตกใจหมดเลย มีอะไรเหรอ"
"มึงเอาอะไรให้ไอ้พี่เอก"สุรเดชมีสีหน้าที่ดุดัน เพราะเขาเดินตามบอมบอมมาที่คณะบริหารธุรกิจ พอเขาเห็นบอมบอมยื่นถุงกระดาษให้เอก สุรเดชจึงรีบเดินกลับมาที่คณะทันที เพราะเขารู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่บอมบอมให้ของคนอื่น
"ของขวัญให้พี่เอก พี่รหัสเราไง"
"ทำไมต้องให้ เขาไม่มีปัญญาซื้อเองเหรอ"
"วันเกิดพี่เอก เราเลยซื้อของขวัญให้มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่"
"ก็ไม่เสียหายหรอก แต่ทำไมวันเกิดกูทำไมมึงไม่ซื้ออะไรให้กูบ้าง"
"เราจะไปรู้ได้ไงว่านายเกิดวันไหน"
"ทำไมไม่ถามกู"
"แล้วทำไมไม่บอกล่ะ"บอมบอมเริ่มโมโหในความเยอะของสุรเดชขึ้นมาทันที
"ก็กูไม่รู้ว่ามึงจะให้ของขวัญวันเกิดไง ถ้ากูรู้กูก็จะบอกมึง แต่มึงไม่บอกกูเองนี่"
"จะไปรู้ได้อย่างไงว่านายอยากได้"
"มึงก็ต้องสนใจกูบ้างซิ แล้วมึงรู้ได้ไงว่าพี่เอกอยากได้"
"เอ้า ก็เราอยากให้ไง มันผิดตรงไหน"
"ผิด ตรงที่มึงไม่ให้กูด้วย กูก็อยากได้ของขวัญวันเกิดเหมือนกัน"
"แล้วเกิดวันอะไรเดี๋ยวจะซื้อให้"บอมบอมตัดความรำคาญ
"มันเลยมาแล้ว"
"ปีหน้าก็แล้วกัน"บอมบอมถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ใช่สิ กูไม่ใช่คนสำคัญ ใครจะไปสู้พี่เอกของมึงได้"
"พูดไม่รู้เรื่องอีกแล้ว พูดวนมาวนไป ไม่คุยด้วยแล้ว" บอมบอมรีบเดินเข้าไปในคณะทันที เพราะความรำคาญสุรเดชที่พูดจาไม่น่าฟัง
วันนี้ทั้งวันสุรเดชกับบอมบอมไม่คุยกันเลย แม้แต่ตอนเลิกเรียนก็ไม่สบตาพูดจากัน ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน
- Writer
