เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
น้ำชากระชากผมน้ำตาลเเล้วดึงแรง ๆ ฝ่ามือเน้น ๆ ลงใบหน้าสวยหวานของน้ำตาลทันที
“กรี๊ดดด!! อย่าทำน้ำตาลเลยน้ำตาลไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจเหรอห้ะนังปลวกแดง กูเคยเตือนมึงหลายครั้งแล้ว แต่มึงไม่ฟัง”
“กรี๊ดดด!!” น้ำตาลกรีดร้องออกมาดังลั่น
“น้ำชาพอเถอะ!” โจฮานพยายามห้ามปรามภรรยาซึ่งตอนนี้หน้าแดงก่ำอย่างโกรธจัด น้ำชาเป็นคนร้ายกาจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร และไม่ค่อยยอมใครด้วย
“มันทำลูกเรานะเฮีย!”
“บางทีคนที่ทำตัวต่ำ ๆ ใส่เราใส่ลูกเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องเลวตอบนะ”
“เฮียน่ะพ่อพระ แต่ไม่ใช่กับคนอย่างอีน้ำชา”
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! น้ำชาฟาดฝ่ามือใส่น้ำตาลอย่างแรง
“ว้ายยย!! คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับน้องน้ำตาลแบบนี้นะคะ” น้ำหวานปรี่เข้ามา
“หุบปากมึงไปซะอีตัวดี พวกมึงด้วย” น้ำชาแผดเสียงใส่จนชายเหล่าชายที่เข้ามาหาเธอ จนชายเหล่านั้นไม่กล้าเขามา
“แม่น้ำชาครับพอเถอะ” อินทัชเอ่ย
“แม่จะพอก็ต่อเมื่อมั
