“พี่อินทัชเขาโกรธหนมชั้นแน่เลย ฮึก”
1530 Words
ปึก!
ฉันผลักใบหน้าของภาคภูมิออก นี่มันเวลาปกติไม่ใช่ตอนแสดงละครเขาไม่ควรแสดงกิริยาใส่ฉันแบบนี้ เพราะมันไม่เหมาะสมถ้าเป็นข่าวขึ้นมา พ่อแม่พี่ชายน้องชายฉันด่าเปิง
“ขอโทษครับพอดีผมหน้ามืดเลยเป็นแบบนั้น ไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามคุณหนมชั้นเลยครับ”
“ค่ะ แต่อย่ามีแบบนี้อีก” ฉันว่าแล้วนั่งดื่ม พี่น้ำหวานยื่นเเก้วให้ฉันครั้งแล้วครั้งเล่าจนฉันเริ่มมึน
“ภาคภูมิเนี่ยเหมาะกับน้องหนมชั้นมาก ๆ เลยค่ะ”
“พี่น้ำหวานก็พูดไปค่ะ หนมชั้นมีแฟนแล้วพี่อย่าพยายามยัดเยียดคนอื่นให้หนมชั้นเลย” นั่งดื่มต่อไม่ได้สนใจห่าอะไร อยากเมาอยากสนุกสักวันหลังจากที่เครียดมานาน
แต่พอดื่มไปได้สักพักนัยน์ตาเฉี่ยวคมของฉันก็มองเห็นร่างที่คุ้นเคยเดินเข้าร้านมา
++++++
ร่างหนาเดินเข้ามาในร้านพลางกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ มือของเขากำแน่นข่มอารมณ์เอาไว้สุดฤทธิ์
ปกติเขาจะไม่ค่อยโกรธใครเท่าไหร่ ที่ผ่านมาเขาดีกับทุกคน ยกเว้นครั้งนี้ที่เขารู้สึกโมโหจนลมออกหู
เท้าก้าวย่างไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวแล้วจ้องด้วยสายตาเขม่ง
“พะ... พี่อินทัช” ขนมชั้นแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เธอขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองใบหน้าคมเข้มนั้น
“กลับบ้านเรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน”
“แต่น้องขนมชั้นฉลองกับทุกคนอยู่ ถ้าไปตอนนี้จะเสียมารยาทนะคะ” น้ำหวานเอ่ยแทรก
“อย่ามาเสือกเรื่องนี้ หลายครั้งแล้วนะ มึงเป็นเชี่ยอะไรถึงได้กันกูกับหนมชั้นทุกอย่าง”
“น้ำหวานแค่...”
“มึงอย่ามาเสือกกูจะเคลียร์กันเอง การที่พาหนมชั้นเข้าวงการได้ไม่ใช่จะบงการชีวิตเธอได้ทุกอย่าง”
“น้ำหวานแค่หวังดี”
“หุบปากกูจะเคลียร์กันเอง” อินทัชชี้หน้าน้ำหวานอย่างคาดโทษ ไม่ว่าจะทำอะไรผู้จัดการส่วนตัวของขนมชั้นจะกันท่าเสียทุกอย่าง จนบางครั้งเขารู้สึกไม่พอใจ แต่ด้วยหน้าที่ที่ต้องทำเขาเลยไม่แสดงความไม่พอใจออกมา
“มีอะไรต้องเคลียร์คะ ที่ผ่านมาพี่เคยสนใจหนมชั้นบ้างไหม?”
“อ๋อ พี่ไม่ทีเวลาให้เลยจะไปคบไอ้เวรนี่ใช่ไหม?”
“หนมชั้นไม่ได้คบเขา”
“แล้วที่ข่าวออกข่าวกันครึกโครมมันคืออะไร ภาพที่ลงไอจีและภาพสร้อยแทนใจคืออะไร”
“เขาก็แค่ให้ของขวัญวันเกิด”
“พี่เคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยมา 3 วันแล้ว โทรหาหนมชั้นแต่หนมชั้นบล็อคเบอร์พี่บล็อคเบอร์ทุกคนแบบนี้มันหมายความว่าไง? ไหนจะมีภาพตอนที่มันหอมแก้มหนมชั้นอีก มันไม่ใช่ตอนถ่ายละครด้วยหนมชั้นให้พี่คิดยังไง” อินทัชเอ่ยอย่างมีโทสะ
“เขาแค่หน้ามืดเลยเซมาโดน”
“เหอะ คำแก้ตัวมันฟังไม่ขึ้นจริง ๆ” อินทัชพูดอย่างโกรธจัด
“หนมชั้นไม่ได้แก้ตัว ก่อนที่พี่จะโทษหนมชั้นพี่เคยมองตัวเองบ้างไหมว่าพี่ละเลยหนมชั้นมากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นวันอะไรที่สำคัญของขนมชั้นพี่ก็ไม่เคยที่จะสนใจ หนมชั้นต้องไปงานรับรางวัลทุกปีแต่พี่ก็ไม่เคยว่าง พี่อ้างไปงานบ้าบอของพี่ พอถึงวันเกิดบางปีพี่ก็ทำงานอยู่ที่เมืองนอก พี่ไม่มีเวลาให้หนมชั้นหนมชั้นไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก แต่ในวันสำคัญของเราในวันสำคัญของหนมชั้น หนมชั้นอยากให้พี่มีเวลาให้หนมชั้น มีแต่คนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเองมาดูแลมามอบของขวัญให้แบบนี้” ขนมชั้นเอ่ยตอกกลับ สิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในใจเธอจะพูดมันออกมาให้หมด
“...”
“พี่จำวันครบรอบเป็นแฟนของเราได้ไหม พี่จำได้ไหมว่าหนมชั้นต้องการให้พี่บอกรักหนมชั้นบ้าง แต่ชีวิตพี่มีแต่งาน ๆ”
“แต่พี่ทำเพื่อเธอ พี่ทำเพื่อทุกคน” อินทัชเอ่ยเสียงห้วน ใครจะอยากละเลยแฟนตัวเองถ้ามันไม่จำเป็น ทุกวันนี้เขาไม่มีเวลาแค่จะทานอาหารกลางวันบางวันยังแทบไม่มีเวลาได้ทาน
“หนมชั้นไม่ต้องการ ถ้าพี่ไม่มีเวลาขนาดนี้ก็ต่างคนต่างไปเถอะ” เธอเอ่ยประชดประชัน รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอย่างไม่อาจห้ามได้
“หนมชั้นก็พูดได้สิ หนมชั้นคบกับมันแล้วนิ่ ผู้จัดการส่วนตัวยืนยันข่าวแล้วว่าหนมชั้นคบกับมัน”
“ถ้าหนมชั้นจะคบกับเขามันก็ไม่ผิด เพราะพี่ละเลย ไม่เคยสนใจหนมชั้นเลย”
“หึ ที่ผ่านมาพี่ทำเพื่อเธอเพื่อทุกคน ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำเพื่อใคร พอกันที”
“พอกันทีก็พอกันทีสิ เลิกกันไปเลยได้ยิ่งดี บางทีการคบคนอื่นมันอาจจะมีความสุขกว่าการเป็นแฟนพี่ แฟนที่ไม่เคยมีเวลาให้ใครจะต้องการ” เธอเอ่ยเสียงสั่นน้ำตาคลอหน่วย คำพูดที่เอื้อนเอ่ยกลับกรีดหัวใจคนฟัง อินทัชหัวใจชาวาบ นัยน์ตาคมเข้มมีน้ำตาเริ่มปริ่มออกมา
“ได้ ๆ ต้องการแบบนี้ใช่ไหม ต้องการเลิกใช่ไหม”
“...”
“พี่จะทำให้ เลิกพอ พี่จะไม่ทำเพื่อใครอีก พี่ทำเพื่อเธอเพื่อทุกคนมามากพอแล้ว ความรักตลอดหลายปีของเรา มันคงไม่มีค่าอะไรสินะ ในเมื่อหนมชั้นเลือกมันต้องการเลิกกับพี่ แล้วพี่จะถอยให้”
“พี่อินทัช”
“อินทัช ค่อย ๆ พูดกัน” ปั้นสิบมาถึงก็รีบเข้ามาห้ามปราม แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันการเสียแล้ว
“อะนี่ของขวัญที่กูตั้งใจมอบให้วันเกิดหนมชั้น มันคือสร้อยรูปนกกระเรียน ความหมายของนกกระเรียนคือความรักที่ซื่อสัตย์ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ต้องการมันแล้ว” อินทัชหยิบกล่องสร้อยใส่มือเพื่อนแล้วเดินออกไป
“นี่มันเรื่องเชี่ยอะไรวะเนี่ย” ปั้นสิบเอ่ยอย่างหงุดหงิดมองหน้าน้องสาวตัวดี
“เขาไม่แคร์หนมชั้นอยู่แล้วนี่ ฮึก! ชีวิตเขามีแต่งานถ้าเขากับหนมชั้นเลิกกันจะแปลกอะไร”
“โอ้ย ยัยน้องโง่ ไอ้อินทัชมันรีบเคลียร์งานเพื่อจะพาเธอไปเที่ยวปารีสแล้วขอเธอแต่งงาน เชี่ย โง่ชะมัด ครอบครัวเขาอุตส่าห์เตรียมทุกอย่างรอไว้เรียบร้อย กะว่าถ้าเธอตกลงกลับมาก็แต่งกันเลย พอแต่งเสร็จก็ไปฮันนีมูนที่สตอกโฮล์มต่อ”
“พี่ล้อหนมชั้นเล่นใช่ไหม” เธอว่าพลางปาดน้ำตาของตนเอง
“เคยรู้เรื่องอะไรบ้างไหม”
“ไม่” เธอส่ายหน้าเบา ๆ
“มันกำลังทำเพื่อเธอเพื่อครอบครัวเรา ที่ผ่านมาบริษัทKRเรามันขาดทุน ทุกคนต้องช่วยกันบริหารจนบริษัทกลับมาดีขึ้น ทุกคนต้องเหนื่อยมากแค่ไหนรู้ไหม? ถ้าบริษัทเราไม่แย่ช่วงนั้นอินทัชกับทุกคนคงไม่เหนื่อยขนาดนี้หรอก”
“...”
“อินทัชมันคือคนในครอบครัวของเรา น้องอย่าให้คนอื่นมามีความสำคัญกับคนในครอบครัวของเราสิ”
“ฮึก ๆ”
“ทั้งที่บริษัทของพ่อมันไปได้สวย พอพ่อโจฮานโทรคุยเรื่องบริษัทกับมัน ไอ้อินทัชก็รีบมาช่วยทุกคน มันจะไม่มาก็ได้เป็นพี่ก็ไม่มาช่วยหรอก งานของตัวเองก็มี ครอบครัวเรารวยบริษัทอื่น ๆ ของครอบครัวไปได้สวยก็จริง แต่บริษัทที่ประสบปัญหาเป็นบริษัทที่เทียดนิโคลัสก่อตั้งมา ไม่มีใครอยากให้มันพังเข้าใจไหม”
“พี่ปั้น ฮึก ๆ”
“อย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลสิหนมชั้น”
“หนมชั้นอยากขอโทษพี่เขา”
“กลับเลยไหมล่ะ จะได้ไปหามัน”
“กลับเลยค่ะ”
“แต่น้องหนมชั้นคะ...” น้ำหวานเอ่ยขึ้น
“เป็นแค่ผู้จัดการส่วนตัวอย่ามาวุ่นวายให้มันมาก เรื่องบางเรื่องก็ก้าวก่ายจนเกินพอดี ถ้ายังเป็นนิสัยแบบนี้อยู่ ฉันจะให้น้องสาวเปลี่ยนผู้จัดการส่วนตัว เธอคงจะคำนวณตัวเลขได้นะว่าผลประโยชน์ที่เธอจะเสียไปมันมากมายแค่ไหน” ปั้นสิบเอ่ยแล้วพาขนมชั้นออกมา
“พี่อินทัชเขาโกรธหนมชั้นแน่เลย ฮึก”
“เฮ้อ มันต้องโกรธอยู่แล้วล่ะ ถ้าเป็นพี่นะเห็นแฟนตัวเองมีข่าวแบบนั้น มีภาพหอมแก้มมีภาพมอบของขวัญแทนใจและผู้จัดการส่วนตัวมายืนยันว่าคบกันแบบนี้เป็นใครก็ต้องเสียใจ ถ้าเป็นพี่ไม่ใจเย็นอย่างไอ้อินทัชหรอก พี่จะประเคนหมัดใส่หน้าไอ้ปลาจวดนั่นให้ฟันหักไปเลย กำลังจะดีอยู่แล้ว เรื่องเฮงซวยก็เกิดขึ้น” ปั้นสิบเอ่ยพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา
- Writer
