ตอนที่ 15
พระชายากับวันว่าง ๆ
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา หานลู่เหมยที่ถึงแม้จะอยู่อย่างสุขสบาย แต่พอนานวันเข้านางก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย แม้ในแต่ละวันจะมีแต่นางกำนัลและขันทีที่ผลัดเปลี่ยนมาคอยรับใช้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
“ซือเป่า เจ้าว่ากำแพงที่สูงขนาดนี้ หากข้าอยากจะลองปีนขึ้นไปดู คิดว่าข้าจะทำได้หรือไม่”
“ไม่ได้นะเพคะ พระชายาจะทรงทำเช่นนั้นไม่ได้อย่างเด็ดขาด หากทรงพลัดตกลงมา ศีรษะของหม่อมฉันจะหลุดออกจากบ่าเอาได้นะเพคะ” ซือเป่าส่ายหน้าปฏิเสธอย่างไม่เห็นด้วยเพราะนางรู้ดีว่าพระชายากำลังคิดวางแผนทำเรื่องที่ไม่สมควร
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เจ้าก็รู้ว่าข้าปีนกำแพงเก่งแค่ไหน ความสูงแค่นี้ทำอะไรข้ามิได้หรอก”
“มันก็จริงเพคะ แต่พระชายาไม่ใช่เด็กแล้วนะเพคะ และตอนนี้ก็เป็นพระชายาแล้วด้วย อีกอย่างหม่อมฉันเกรงว่าหากมีคนมาเห็นเข้ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เอาได้นะเพคะ” หญิงสาวพยายามอธิบายให้นายของตนฟัง พลางหันม
