พอส่งเมิ่งถิงเซ่อนั่งบนเตียงเรียบร้อย อี่หลินผู้นั้นก็สั่งการ
“แก้มัดให้คุณหนูใหญ่เร็ว ประเดี๋ยวข้อมือข้อเท้าคุณหนูจะเป็นรอยหมด”
สั่งการบ่าวไพร่เสียงขรึมแล้วพลันเอ่ยกับเมิ่งถิงเซ่อ
“คุณหนูใหญ่ ท่านก็อยู่ในเรือนนี้ดีๆ เถิด”
นางเม้มปากแน่นอย่างไม่ยินยอมอยู่บ้าง จนกระทั่งร่างกายเป็นอิสระ ไม่ถูกมัดไว้อีกจึงกัดฟันเอ่ยถาม
“ก่อนหน้านี้ ข้ามอบหยกแสดงฐานะบุตรสาวเจิ้นหยางโหวให้พวกเจ้าดู พวกเจ้ายังบอกว่าเป็นหยกปลอมอยู่เลย แล้วเหตุใดวันนี้จึงจับตัวข้ามา แล้วยังใจดีมอบฐานะคุณหนูใหญ่ให้ข้าอีก ไม่ทราบว่า...เป็นเจ้าอี่หลินที่คิดเองหรือมีคนอยู่เบื้องหลังกัน” ในเมื่อถูกพาตัวมาอยู่ที่นี่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนโวยวายอะไร เพราะถึงยังไงสถานที่แห่งนี้นับว่าเป็นจวนบิดาบังเกิดเกล้าของร่างนี้
ท่องเที่ยวมาหลายเดือนเบื่อหน่ายแล้ว อยู่สร้างความฉิบหายให้สกุลเจิ้นสักหน่อยคงน่าสนุกดี
“แต่น่าเสียดาย ตำแหน่งคุ
