เรือนกายใหญ่สวมอาภรณ์สีขาวนั่งสัปหงกข้างร่างสตรีที่ถูกป้อนยาถอนพิษและทำแผลเสร็จเรียบร้อย ตลอดทั้งคืนหลี่หลินฮวาจับไข้ กายร้อนดั่งไฟ พระองค์ให้นางกำนัลดูอาการทั้งคืนจนกระทั่งอาการดีขึ้น พิษที่ได้รับค่อนข้างร้ายแรง ออกร้อนออกหนาว ปวดไปทั่วร่างหากหายาถอนพิษไม่ทันการภายในสามราตรีชีวิตน้อย ๆ ของนางย่อมดับสูญ
พระองค์ยังจดจำแววตาเศร้าของนางได้ไม่ลืม มิคิดเลยว่าถึงตอนนี้แววตาโศกเศร้านั้นก็ยังมิคลายไป เหตุใดสตรีตัวเล็ก ๆ ผู้นี้จึงพบเจอเรื่องราวโหดร้ายมาทั้งชีวิต บิดามารดาจากไปนางก็ต้องใช้ชีวิตลำพังถูกกลั่นแกล้งสารพัด หากในอดีตพระองค์เข้มแข็งมากพอคงช่วยเหลือนางได้มากกว่าที่เคย
พระองค์ทรงนึกย้อนถึงอดีตวันวาน ร่างเล็กจะขยับตัว ตาเรียวงามกะพริบถี่ปรับสายตาก่อนจะหยุดมองที่พระองค์
“ฮวาเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือไม่”
องค์ชายรองตรัสถามคนเจ็บอย่างห่วงใย
“ข้าตายแล้วใช่หรือไม่ ข้าพบพี่
