ไฟจากเรือนหลังเล็กรอดออกทางหน้าต่างและตัวเรือน ทุกอย่างยังคงสะอาดและเป็นระเบียบเช่นวันวาน หลี่หลินฮวาสั่งให้คนมาคอยทำความสะอาดไว้เสมอ นางจ้างคนที่ไว้ใจให้คอยสอดส่องมิได้ปล่อยทิ้งร้างอย่างที่ผู้ใดเข้าใจ
“เหอะ คิดหรือว่าข้าจะทนอยู่ในจวนบ้านั่นต่อ กลับไปครานี้ข้าจะมีเพียงหนังสือหย่าเท่านั้นเป็นของฝาก”
เสียงบ่นดังไม่หยุดนับตั้งแต่ย่างก้าวออกจากจวนแม่ทัพ
กลับถึงเรือนก็ยังไม่วายบ่นสามียอดแย่ไม่จบสิ้น ตัวนางนั้นทำทุกอย่างแต่ก็ถูกผู้คนในจวนชิงชังอยู่ดี แม้สบายกายแต่ใจนั้นหนักอึ้งนัก นางขอกลับมาใช้ชีวิตลำพังแล้วหาบุรุษมาอุ่นเตียงในยามเหมันต์ยังดีกว่า
แกร๊ก!
เสียงดังจากในครัวไม่อาจรอดพ้นหูเล็กที่เชี่ยวชาญด้านการฟังเสียงมาตั้งแต่เด็ก ก่อนบิดามารดาจากไปพวกท่านไม่เพียงสอนวิชาความรู้แต่สอนการป้องกันเอาไว้ด้วย เมื่อท่านจากไปสิ่งที่นางฝึกจึงเป็นการฟัง ชีวิตสตรีที่อยู่เพียงลำพังอันตรายล้วนมีอยู่รอ
