"พี่ปั้น พี่ปั้นคะ" เสียงยะเยือกเย็นเฉียบในห้วงความรู้สึกลอยวนอยู่ในมโนสำนึก ศิขราหมุนตัวมองไปรอบๆ ที่เต็มไปด้วยหมอกหนาทึบมืดมิด หวังจะได้เห็นเจ้าของเสียงยืนอยู่ที่ตรงไหนสักแห่ง
"พเยีย...นั่นพเยียใช่ไหม!"
"พี่ปั้น พี่ปั้น..."
"พเยีย! พเยียพี่อยู่นี่!!" วิ่งวนท่ามกลางหมอกมืดนั้น
วิ่ง...ไปตามเสียงที่เรียกขานชื่อเขาซึ่งค่อยๆ ไกลออกไปทุกทีอย่างไม่มีจุดหมาย ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบหายสนิทใจจนให้รู้สึกวังเวงในดวงแดยิ่งนัก ชายหนุ่มตะโกนสุดเสียงตั้งความหวังเล็กๆ น้อยๆ ให้กับตัวเองว่าจะตามหาหล่อนเจอ หรือไม่ขอได้ยินแค่น้ำเสียงนั้นอีกสักครั้งก็ยังดี
"พเยีย! พเยีย!!" พรึ่บ!! ร่างใหญ่สะดุ้งพรวดหายใจหอบถี่เหมือนเหนื่อยเอาหนักหนาทั้งที่เพิ่งตื่นจากภวังค์นิทรา เขาเอามือลูบใบหน้าหยาบๆ แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องนอนของตนและคงฝันร้ายอีกเช่นเคย
ชายหนุ่มถอนหายใจโล่ง...ก่อนจะท
