เมียแต่ง

เมียแต่ง -04- สิทธิ์ของเมีย

รอยยิ้มแห่งความพอใจ ฉายชัดที่มุมปาก เมื่อรวมพลเห็นว่า มะนาวนิ่งไปกับคำพูดนั้น เขาเชื่ออย่างสุดใจ ว่าสาวสวยที่นั่งบนรถคันเดียวกันตอนนี้ หวั่นไหวกับสิ่งที่เขาพูดแน่ๆ เพียงแค่เธออาจจะเก็บความรู้สึกเก่งก็เท่านั้นเอง

"ให้แม่ไปขอเลยไหม หรือจะคบกันไปก่อน พี่ไหวทุกอย่าง แบบไหนก็ได้"

"แม่คงไม่ยอมง่ายๆมั้งคะ ต่างก็รู้ๆกันนั่นแหละค่ะ ว่าโปรไฟล์พี่พลเป็นแบบไหน"

เขาเลิกคิ้วขึ้นใหม่ และรีบบอกออกไปไวๆ

"พี่ไม่ได้เจ้าชู้ขนาดนั้น ใครกันที่ใส่ร้ายพี่"

"นาวไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้ และรู้ดี ว่าคนอย่างพี่พลรักเดียวใจเดียว หมายถึง.. รักแฟนแค่คนเดียว"

เขาหลุดขำให้กับคำนั้น ก่อนจะคว้ามือบางมาประกบจับ

"ตกลงคบกันนะ เบื่อคำว่าแฟน อยากมีเมียมากกว่า"

เขาก้มใบหน้าลงไปหา ก่อนจะฝังริมฝีปากลงไปกับหลังมือบาง

"อยู่ๆทำไมเธอถึงประกาศแต่งงานกับคนอื่นเหรอคะ"

"มือนาวสวยมากนะ หอมด้วย"

เขาเลี่ยงประเด็นอย่างจงใจ ในขณะที่อีกคนก็ไม่ยอมง่ายๆเช่นกัน

"พี่พลทำอะไรผิดงั้นเหรอคะ ตอนแรกก็ทำเหมือนรักกันนักหนา ทำไมถึงเลิกกันล่ะ"

"พี่ชักจะอยากรู้แล้วนะ ว่าขนาดมือยังหอมขนาดนี้ แก้มขาวๆนั่นล่ะ จะหอมขนาดไหน"

"บอกนาวตรงๆก็ได้นะคะ นาวแค่อยากรู้เหตุผลเท่านั้นเองค่ะ"

"พี่กำลังคุยเรื่องของเราอยู่นะ ถ้าคุยไม่รู้เรื่อง งั้นพี่ขอจูบนะ"

แน่นอนว่า ทันทีที่จบประโยคนั้น เขาก็โน้มใบหน้าเข้าไปหา เพียงแต่ว่า เธอรีบเอนหน้าหลบเขาทันทีเช่นกัน

"ไม่แน่จริงนี่หว่า"

เขายิ้มนัยน์ตา เช่นเดียวกับเธอ ที่รีบตอบกลับมาทันที

"จ้องจะเอาเปรียบอย่างเดียวเลยนะคะ"

"ขอเอาเปรียบจนสุดเลยได้ไหมล่ะ แล้วจะรับผิดชอบอย่างเต็มใจ"

"ทำไมถึงเป็นนาวล่ะคะ"

"เพราะนาวเคยบอกว่ารักพี่ไงล่ะ พี่ยังจำได้อยู่เลยนะ ว่าวันนั้นนาวบอกว่าชอบพี่แค่ไหน ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พี่คงไม่ปล่อยให้มะนาวเปรี้ยวลูกนี้หลุดมือไป"

"คำพูดของผู้ชายเจ้าชู้ คงเชื่อถือไม่ได้"

มือหอมกรุ่นผลักหน้าเขาออกไป ก่อนที่เขาจะหลุดเสียงหัวเราะออกมา

"ถ้าจะบอกว่าพี่เจ้าชู้ อยากดัดนิสัยพี่สักหน่อยไหมล่ะ อยากรู้ว่านาวจะเอาพี่อยู่ไหม"

"นาวไม่ชอบล้อเล่นกับหัวใจ จะคบใคร ก็อยากคบไปนานๆ"

"พี่ก็คิดแบบนั้น เพียงแต่คนนั้นเขาทิ้งพี่เท่านั้นเอง"

ครั้งนี้มะนาวเงียบไป แสงไฟที่สลัวจากทางด้านนอก ยังบ่งบอกได้ชัดเจน ว่าเธอยังมองมาที่เขา ในขณะที่เขา ก็มองไปที่เธอเช่นกัน

"พี่ว่าพี่ไม่ได้แย่อะไรมาก แต่ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมเขาถึงทิ้งพี่ได้อย่างง่ายดาย เพียงเศษเสี้ยวความรู้สึก ที่พี่อยากทำให้เขาเห็น ว่าผู้หญิงที่มาแทนที่เขา จะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด"

"กำลังจะเอาคืนเธอ นาวเข้าใจ แต่พี่พลกำลังเข้ามาทำให้นาวหวั่นไหว พี่พลจะรับผิดชอบความรู้สึกของนาวยังไงเหรอคะ"

"ให้สถานะ ก็แปลว่ารับผิดชอบไหมล่ะ พี่ยอมเก่งมากเลยนะ ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆหรือไง"

"พูดเก่ง แล้วยังเข้าข้างตัวเองเก่งอีกนะคะ"

เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมา เช่นเดียวกับเขา ที่คว้ามือบางมาจับอีกที

"ตกลงคบกับพี่ไหม ถ้าโปรไฟล์ของพี่ ไม่ดีพอที่จะทำให้ผู้ใหญ่พอใจ แค่คบไปก่อนก็ได้.."

เขาโน้มกายเข้าไปหาใหม่ และใช้ความไว ฝังปลายจมูกลงไปที่แก้มเนียน

ถึงแม้ว่า ความเขินอาย จะไม่ได้ถูกถ่ายทอดออกมา แต่ลึกๆก็รู้ดีว่า การกระทำของเขา ทำให้อีกคนใจเต้นแรงขึ้นมาได้เหมือนกัน

"จะไปส่งไหมคะ นาวอยากกลับแล้วค่ะ"

"พี่ไปส่งตอนนี้ก็ได้นะ แต่ถ้าสถานะไม่ถูกใจ พี่ตื้อไม่เลิกนะบอกเลย"

เขาบอกจริงจัง จากนั้นก็ยอมปล่อยมือบางแต่โดยดี มะนาวไม่ได้เอ่ยอะไรต่อจากนั้น แต่ก็นานเหมือนกัน ที่เธอมองเขาไม่วางตา

จะให้บอกอย่างไรดีว่า การที่เขาช่วยเธอในครานั้น มันทำให้ความรู้สึกปลาบปลื้มในตัวเขาชัดเจนมาก เธอเคยบอกชอบเขาตรงๆด้วยซ้ำ แต่ก็อย่างว่า เขามีผู้หญิงคนนั้น คนที่เขาบอกว่ารักมาก และรักเธอแค่คนเดียว

.

.

.

"ขอบคุณนะคะพี่พลที่อุตส่าห์มาส่ง ขอบคุณที่เปย์นาวและเพื่อนด้วยนะคะ"

"เปลี่ยนจากคำขอบคุณ ขอเข้าห้องได้ไหมล่ะ"

"พี่พลเห็นนาวง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

เธอเอียงคอถาม เช่นเดียวกับเขาที่รีบปลดสายรัดนิรภัยออกจากร่าง จากนั้นก็รีบหันมามองเธอ

"พี่ไม่เคยคิดว่านาวง่าย แต่พี่แค่ร้อนใจ พี่ไม่ได้อยากเป็นแค่พี่ชาย"

"ถ้าจะจีบ ก็เริ่มต้นที่จีบสิคะ ทำไมต้องพยายามกระโดดข้ามขั้น"

เธอคว้ากระเป๋าสะพายมาคล้องที่ไหล่บาง แต่ก็เป็นเขา ที่เอื้อมมือมาคว้ากระเป๋าของเธอไปคล้องบ่าของเขาแทน

ไม่กล้าปฏิเสธด้วยซ้ำ ว่าการกระทำแบบนั้น มันทำให้ใจดวงน้อยเต้นระรัว

"จริงๆพี่เป็นคนใจร้อนนะ แต่ถ้านาวอยากให้พี่จีบก่อน พี่จีบก่อนก็ได้ แล้วการที่พี่เอากระเป๋า 'แฟน' มาถือให้ พร้อมกับเดินไปส่งห้อง เพราะไม่อยากให้แฟนเดินผ่านกลุ่มผู้ชายพวกนั้นตามลำพัง พี่ไม่ได้ทำเกินไปใช่ไหม"

เขาหรี่ตาไปมองวัยรุ่นชายกลุ่มใหญ่ที่นั่งขวางทางเข้าออกอยู่ไม่ไกล แล้วถ้ามะนาวจะเข้าห้องของตัวเองได้ ก็ต้องเดินผ่านวัยรุ่นกลุ่มนั้นเช่นกัน

"นาวชินแล้วล่ะค่ะ บางคนก็รู้จักกัน ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

"คำว่าห่วงจากพี่ มีเหตุผลมากพอที่จะให้พี่เข้าไปส่งไหม"

"เพราะพี่พลเป็นแบบนี้ไงคะ ปากหวาน เอาใจเก่งมาก ไม่แปลกหรอก ที่ผู้หญิงหลายๆคนจะปลื้มที่พลมาก"

เขาระบายรอยยิ้มให้กับคำพูดนั้น เมื่อมะนาวก้าวขาลงจากรถ ไม่ได้เรียกเอากระเป๋าคืนกลับ หมายความว่า ยินยอมให้เขาเดินเข้าไปส่งนั่นเอง

"อ้าวน้องนาว วันนี้เพื่อนไม่มาส่งเหรอครับ"

วัยรุ่นชายที่อยู่ในกลุ่มนั้นร้องถาม ซึ่งแน่นอน พอได้ยินแบบนั้น เขาก็เลือกที่จะกวาดสายตา มองหาเจ้าของเสียงเช่นกัน

"อ๋อ ไม่ค่ะพี่ต่าย วันนี้เพื่อนเมามาก มาส่งไม่ไหว"

ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของเขา เลือกที่จะส่งยิ้มไปให้ ก่อนที่เธอจะเดินผ่านกลุ่มคนพวกนั้นไป โดยมีเขาที่เดิมตาม

อดคิดไม่ได้ ขนาดมีเขาที่เป็นผู้ชายเดินตาม วัยรุ่นกลุ่มนั้นยังกล้าทัก แล้วถ้าเขาไม่มาด้วยล่ะ จะขนาดไหน

"นาวรู้จักพวกนั้นด้วยหรอ"

"ค่ะ ต้องรู้จักกันไว้นะคะพี่พล ถ้าเล่นไม่รู้จักหรือผูกมิตรกับใครเลย มันก็อันตรายเกินไปค่ะ"

"ย้ายคอนโดไหม ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเดี๋ยวพี่จัดการให้"

คำพูดของเขา ทำให้มะนาวหันกลับมามองที่เขาใหม่ และคาดว่า เขาและเธอ จะเดินมาจนถึงห้องของเธอแล้วเช่นกัน

"นาวอยู่ที่นี่ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งแล้วค่ะ ที่นี่ปลอดภัย"

"ถ้าบอกว่าหวง เหตุผลมันจะมากพอ ที่จะทำให้นาวตัดสินใจย้ายไหม"

เขายืนมองหน้า และสื่อสายตาที่เชื่อว่า ถ้าผู้หญิงคนไหนเห็นก็ต้องหวั่นไหว

"เมื่อไหร่ที่พี่เดินหน้าเข้าใส่ คือพี่เอาจริงนะนาว ถ้าพี่บอกว่าจะจีบเรา ก็คือพี่จะจีบเราให้ได้ แล้วที่บอกว่าจะเอามาเป็นเมีย ก็จะเอาให้ได้เหมือนกัน"

อาการร้อนวูบวาบในอกเริ่มแทรกผ่าน ร่างหนาขยับเข้าใกล้ จนแผ่นหลังของเธอชนกับผนังข้างประตู ต้นขาแกร่งสอดแทรกเข้ามากลางหว่างขา ความตกใจ ไม่อาจทำให้เธอได้เอ่ยอะไรออกมา ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะก้มเข้ามาใกล้ ก่อนที่เขาจะใช้ปลายจมูกคลอเคลียที่พวงแก้มของเธอ

"พะ พี่พลคะ คือนาวไม่.."

หัวใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างหนัก ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่เธอจะเคยเข้าใกล้ผู้ชาย ซ้ำยังเป็นผู้ชายที่เธอปลื้มมากอย่างตอนนี้ กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ ผสมกับกลิ่นกายของผู้ชาย มันกำลังจะทำให้สติสตางค์ของเธอถึงกับแตกกระเจิงแล้วจริงๆ

"คบกับพี่นะ ตอนนั้นพี่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ แต่ตอนนี้พี่อยากได้ อยากคบกับนาวมาก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่พี่ต้องการเท่านาวแล้วจริงๆ"

ปลายจมูกโด่ง เฉียดเข้าใกล้ซอกคอขาว ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับหูของเธอแผ่วเบา แต่ทว่า กลับทำเอาเธอใจสั่น เรี่ยวแรงหดหาย เกือบทิ้งกายทรุดลงกับพื้นเสียตอนนั้น ถ้าไม่ติดที่ว่า แขนแกร่ง รวบเอวบางของเธอเข้าไปชิดแทน

"พี่พล.."

ความชิดใกล้ ทำให้ปลายจมูกเชิดรั้น สัมผัสกับเสื้อที่เขาใส่ สัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำยาซักผ้ายี่ห้อดีที่เขาใช้ ไหนจะกลิ่นหอมๆในแบบฉบับของผู้ชาย ใจมันสั่นจนเธอจะไม่ไหวแล้วจริงๆ

"คบกับพี่นะ มาเป็นแฟนพี่ ไปจดทะเบียนสมรสกับพี่ ถ้าพี่นอกลู่นอกทางเมื่อไหร่ นาวฟาดพี่ได้ตามสบาย ทวงสิทธิ์คำว่าเมียได้เต็มที่เลย"