“ผมเบื่อที่จะฟังคำแก้ตัวของเธอแล้ว มานี่! ออกมาข้างนอก ให้คนทั้งเกาะได้เห็นหน้าเธอชัดๆ พวกเขาจะได้รู้ว่าความสวยของเธอมันฉาบไว้ด้วยความชั่วร้าย ที่ผู้ชายคนไหนก็ไม่ควรเข้าใกล้”
นายหัวราเมศวร์ยึดข้อมือเล็กไว้แน่น แล้วลากร่างบางให้เดินตามออกไปนอกเรือน แต่พิมพ์นาราไม่ยอมทำตามง่ายๆ เธอจับยึดสิ่งของที่อยู่ใกล้ตัวพยายามโก่งตัวหนี บิดข้อมือให้หลุดพ้นจากพันธนาการแข็งแกร่ง
“ปล่อย ฉันไม่ไปกับคุณ ฉันไม่ใช่คนผิด ปล่อย!”
หญิงสาวแผดเสียงร้องลั่น พอถูกฉุดกระชากลากถูผ่านเสากลางบ้าน เธอก็โอบแขนไปกอดเสาไว้แน่น ราวกับต้องการให้เสาต้นนี้เป็นไม้ปักหลักที่จะช่วยเธอให้หลุดพ้นจากคนใจร้าย
“ไม่อยากเดินดีๆ ใช่ไหมพิมพ์นารา”
นายหัวราเมศวร์ถามเสียงลอดไรฟัน จากนั้นก็ดึงลำแขนเล็กที่โอบไปรอบเสาออก ก่อนจะแบกร่างบางขึ้นบนบ่าราวกับพิมพ์นาราเป็นมนุษย์ไร้น้ำหนัก แล้วก้าวเท้ายาวๆ เดินออกจากเรือนแก้ว
“ปล่อย! ใครก็ได้ช่
