ปัง!!!!
นายหัวราเมศวร์สะดุ้งเฮือกกับเสียงปืนที่ได้ยิน ร่างสูงใหญ่นิ่งงันตัวชาอยู่กับที่ พอคิดได้ว่าเสียงปืนดังมาจากห้องของน้องชายก็รีบหันหลังกลับวิ่งขึ้นไปบนบ้านพร้อมกับตะโกนเรียกน้องชายดังลั่น
‘รามิล!!!!’
เลือดแดงฉานที่ไหลนองเต็มพื้นห้องส่งกลิ่นคาวคละคลุ้ง ร่างสูงใหญ่ของนายหัวเล็กที่ล้มลงจมกองเลือดทำเอานายหัวราเมศวร์เข่าอ่อน น้ำตาอุ่นไหลเป็นทางยาวอย่างไม่รู้ตัว
‘โอ้! ไม่! รามิล!’
เสียงที่ตะโกนเรียกน้องชายดังลั่น ฟังดูเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าราชสีห์ถูกนายพรานทำร้าย ร่างใหญ่วิ่งเข้าไปกอดน้องชายไว้แน่น โดยไม่สนใจเลือดสดๆ ที่ไหลรินมาเปื้อนตัวเอง
‘มิล! ได้โปรด น้องรัก อย่าจากพี่ไป’
มือใหญ่พยายามกดห้ามเลือดตรงขมับของน้อง ส่วนอีกมือหนึ่งก็สอดเข้าไปใต้หัวเข่า แล้วอุ้มร่างที่โชกด้วยเลือดมาไว้ในอ้อมแขน
‘มิล...อย่าจากพี่ไป ทำใจดีๆ ไว้ พี่จะพามิลไปหาหมอ’
นายหัวราเมศวร์อุ้มร่างไร้ลมหายใจของน้
