ดวงตาที่แดงก่ำของนายหัวเล็ก จ้องมองพี่ชายเขม็ง ก่อนจะขึ้นเสียงกับพี่ชายอย่างลืมตัว ทั้งๆ ที่แต่ก่อน เขาไม่เคยก้าวร้าวกับผู้ที่เป็นพี่แม้แต่เพียงครั้งเดียว
‘พี่เมศจะเข้าใจอะไร วันๆ พี่เมศก็ยุ่งอยู่แต่กับไอ้เกาะบ้าๆ อยู่กับไอ้น้ำลายนกพวกนี้’
ไม่ได้ตะโกนต่อว่าพี่ชายแค่เพียงถ้อยวาจา แต่นายหัวเล็กได้คว้าตุ๊กตานกนางแอ่นที่เจียระไนอย่างสวยงาม ซึ่งเป็นของขวัญที่ญาติผู้ใหญ่ที่นับถือท่านหนึ่ง ได้มอบให้กับครอบครัวตนเอง ทุ่มลงพื้นใกล้ๆ กับเท้าของพี่ชายจนแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี ซึ่งสร้างความโกรธเคืองให้กับนายหัวราเมศวร์เป็นอย่างมาก จนระงับความโกรธไม่อยู่ยกมือใหญ่ฟาดลงไปบนหน้าของน้องชายเต็มแรง
ผัวะ!!!
ตบหน้าน้องชายไปแล้ว นายหัวราเมศวร์ก็รู้สึกตัว และรู้สึกเสียใจอยู่มาก ที่ตนเองได้ลงไม้ลงมือลงโทษน้องชายเป็นครั้งแรกในรอบยี่สิบปี นับตั้งแต่ตนเองได้ทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับรามิล หลังจากที่สูญเสี
