เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก
1105 Words
กระแสข่าวยังคงพุ่งเป้ามาที่เอวากับลูก เด็กน้อยตัวเล็กกลายเป็นจำเลยของสังคมรูปของวันใหม่โชว์เต็มหน้าฟีด ภาพของเธอที่ถูกผู้ปกครองคนอื่นๆถ่ายรูปไว้ทำให้วายุรับรู้ว่าตอนนี้วันใหม่ย้ายไปเรียนที่ไหน
//วายุ//
ผมเปลี่ยนรถเป็นรถตู้เพื่อที่เอวาจะได้ไม่รู้ วันนี้เธอมารับลูกเพียงคนเดียว เมื่อแท็กซี่ขับออกไปผมก็ให้ลูกน้องขับตามเธอไปจนถึงคอนโดหรู ผมว่าแล้วว่าพี่สาวผมต้องอยู่เบื้องหลังแน่
“นี่มันคอนโดของคุณวาริสนี่ครับ”
“ใช่ แต่คนของพี่สาวกูเยอะจังวะแบบนี้ต้องเอามากันกูแน่เลย”
“จะเอายังไงต่อดีครับ”
“มึงให้คนเข้าไปสืบเพื่อดูคนของพี่กูว่าอยู่เยอะไหม ยังไงกูก็ต้องคุยกับเอวาเรื่องวันใหม่ให้รู้เรื่อง!”
“ครับ ถ้างั้นวันนี้เรากลับกันก่อนนะครับ”
วายุกลับมาที่บ้านก็เจอความวุ่นวายเมื่อริชชี่บุกเข้ามาถามถึงข่าวที่เกิดขึ้น เธออยากรู้ความจริงแถมพี่สาวผมก็ยังช่วยผสมโรงกับริชชี่ด้วย พี่สาวผมยังจำเป็นอยู่ไหมวะ
“คุณวายุกับเอวาสวมเขาให้ริชชี่มาตลอด คุณทำแบบนี้กับริชชี่ได้ไงคะ!!”
“นั่นสิไอ้วาแกทำแบบนี้ได้ไงกัน”
“อะไรนักหนาวะ กลับไปได้แล้วริชชี่อย่าให้ผมต้องเอาคนมาลากเธอออกไปนะ!!”
“ที่คุณทิ้งริชชี่ก็เพราะอีเอวาใช่ไหม คุณพูดมาเลยทำไมคุณถึงทำกับริชชี่แบบนี้”
“ริชชี่!! หยุดบ้าสักทีได้ไหมแล้วออกไปจากบ้านผม พี่เองก็เหมือนกันอย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่ากำลังจะทำอะไร!”
วาริสกระตุกยิ้มท้าทายน้องชายที่กำลังหัวร้อนได้ที่แต่พอริชชี่จะเข้ามาใกล้วายุก็ถูกวายุจับแขนแล้วลากออกมาโยนไว้นอกบ้าน ความแค้นและความอับอายทำให้ริชชี่ต้องกำหมัดแน่น เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วขับรถออกมาหาสาเพื่อระบายเรื่องนี้ แม้สาจะรู้เรื่องราวอยู่แล้วแต่ก็ไม่อยากพูดอะไรทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาด เอวาไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้
“กูควรจะทำยังไงวะสา กูโกรธ กูเจ็บ เจ็บไปทั้งหัวใจเลย!!”
“อีริชชี่กูเคยเตือนมึงไปแล้วว่าคุณวายุแม่งไว้ใจไม่ได้ พี่สาวกูทำงานกับเขากูเห็นเขาเปลี่ยนผู้หญิงยิ่งกว่าเปลี่ยนรองเท้าอีก”
“ทำไมต้องเป็นมันที่ท้อง ทำไมไม่เป็นกู!”
“โชคชะตากำหนดมาแบบนี้มันห้ามได้หรือไง ตอนเอวามันท้องมันลำบากมากมึงก็รู้ มันไม่เคยคิดจะบอกคุณวายุ ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยด้วยซ้ำ ที่คุณวายุเขาเขี่ยมึงเพราะเขาไม่ได้รักมึง เขารักแต่ตัวเองแค่นี้มึงดูไม่ออกหรือไง”
“ตอนนี้เอวามันอยู่ที่ไหนกูอยากไปหามัน”
“ถ้าไปด้วยความโมโหไม่ต้องเสือกไป แต่ถ้าจะไปเพื่อปรับความเข้าใจที่ต้องมาทนทุกข์เพราะผู้ชายคนเดียวกันกูจะพามึงไปเอง”
“อืม!!”
วันต่อมา
เอวาพาลูกสาวออกมาทานข้าวข้างนอกกับสา เพราะสาบอกว่าริชชี่ต้องการจะปรับความเข้าใจกับเธอ เธอจึงยอมออกมาข้างนอกแม้จะมีคนของคุณวาริสตามมาดูแลความปลอดภัยก็ตาม ริชชี่พยายามฝืนใจที่จะคุยกับวันใหม่เพราะเธอไม่ชอบเด็กและไม่คิดจะชอบด้วย ต่อให้ไม่มีวันใหม่ความรู้สึกของเธอกับเอวามันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว
“ริชชี่มึงต้องเข้มแข็งนะ กูผ่านจุดนั้นมาแล้วกูเชื่อว่ามึงต้องผ่านมันไปได้ดีกว่ากู” เอวาตักกับข้าวให้ริชชี่แต่ริชชี่กับเขี่ยเอาไว้ข้างจานและยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
“อืม กูจะต้องผ่านมันไปให้ได้”
“กูดีใจนะที่พวกเราสามคนกลับมารักกัน มาๆชนแก้วกันหน่อย” สาพยายามเป็นกาวใจให้เพื่อนแม้ตัวเองจะรู้ว่าริชชี่ยังไม่เหมือนเดิม
อีกด้าน....
วายุนั่งดูรูปที่ริชชี่ส่งมาก็กระตุกยิ้มทันที ผู้หญิงนี่น่ากลัวชะมัดเลยแค่นี้ตนก็ไม่ต้องทำอะไรมากแล้ว
[ถ้าอยากได้ตัววันใหม่ก็มาหาริชชี่บ่อยๆนะคะ ริชชี่รักคุณและก็รักลูกของคุณมากด้วย]
หน้าจอที่ดับลงทำให้รอยยิ้มของผู้ชนะเผยออกมาจากใบหน้าของวายุ
“นายจะให้ผมทำอะไรต่อครับ”
“เอาตัวเอวากับลูกมาให้ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนไปดักรอที่โรงเรียนห้ามทำร้ายเอวาเด็ดขาด ได้ตัวแล้วเอาไปไว้ที่บ้านยายกูเลย และอย่าบอกใครเดี๋ยวเสร็จจากประชุมพรรคกูจะรีบตามไป อย่าให้พลาดนะ!” ผมกำชับลูกน้องเพราะผมวางแผนให้ริชชี่เป็นคนพาเอวาออกมา จากนั้นค่อยซ้อนแผนเอาลูกน้องไปเอาตัวเอวากับลูกผมมาอีกที
“ครับ”
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกเอวา...”
วันต่อมา
เอวาเดินจูงมือลูกสาวข้ามถนนเพื่อเตรียมขึ้นรถของริชชี่ที่จอดอยู่แต่จู่ๆก็มีรถตู้สีดำไม่ติดแผ่นป้ายทะเบียนขับมาจอดตรงหน้าเธอ เอวารีบอุ้มวันใหม่เพื่อจะหนีแต่ชายฉกรรจ์กับกระชากเธอกับลูกขึ้นมาบนรถแม้จะมีคนเห็นแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วย
“ปล่อยฉันกับลูกไปเดี๋ยวนี้พวกแกต้องการอะไร!!”
“ปล่อยมี๊หนูนะ อย่ามาจับมี๊หนู!!” วันใหม่พยายามตีแขนของผู้ชายที่จับแม่ของเธอ ทำให้ชายคนนั้นง้างมือขึ้น
“นี่อย่าทำอะไรลูกฉันนะ!!”
เพียงแค่ชายฉกรรจ์ง้างมือเอวาก็รีบกอดลูกเอาไว้ วันใหม่เริ่มร้องไห้เพราะความกลัวเอวาเลยต้องโอ๋ให้เงียบก่อนที่พวกนี้จะทำร้ายเธอกับลูกอีก
“พวกแกต้องการอะไร จะพาฉันกับลูกไปที่ไหน”
“เงียบๆเถอะอย่าสอดรู้ให้มันมากนัก”
“มี๊ขาหนูกลัวค่ะฮือออ”
“ไม่ต้องกลัวนะคะมี๊จะไม่ให้ใครมาทำอะไรหนูเด็ดขาด”
- Writer
