วันนี้ผมมีประชุมช่วงบ่ายว่าจะเสร็จการประชุมก็มืดแล้ว พ่อผมกับพ่อของหนูดามีนัดทานข้าวซึ่งผมก็ต้องไป ไม่ไปก็คงน่าเกลียด การที่ต้องสร้างภาพให้นักข่าวที่ถูกพ่อผมจ้างมาถ่ายรูปมันทำให้ผมรู้ทันเกมส์ของพ่อเลย ตั้งใจให้เอวารับไม่ได้สินะ
“ไม่อร่อยเหรอคะพี่วายุ”
“พี่ไม่ค่อยหิวน่ะ” ผมตอบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้แต่ก็ไม่อยากให้พ่อผมต้องเสียหน้า
“เครียดเรื่องข่าวใช่ไหมคะ หนูดาเอาใจช่วยนะคะเราไม่ผิดไม่เห็นต้องกลัวเลย”
“นั่นสิวายุ จะประกาศคบกับยายดาลุงก็ไม่ว่านะ”
“ไว้ผมจะจัดการเองดีกว่าครับ ไม่อยากให้หนูดาต้องเสียหายไปด้วย” ผมดูเวลาที่ข้อมือก็ต้องขอตัวกลับเพราะร้านตุ๊กตาที่ผมเห็นตอนเข้ามาใกล้ปิดแล้ว “พ่อครับผมต้องรีบกลับก่อนผมมีธุระด่วน”
“เสียมารยาทไอ้วา!”
“ไม่เป็นไรๆ ไปเถอะวายุไว้นัดกันใหม่ก็ได้”
“ครับ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนดีกว่าสวัสดีครับ หนูดาพี่ไปก่อนนะคะ” ผมยีหัวเธอเบาๆจากนั้นก็รีบเดินตรงมาร้านต
