เป็นเพราะของมึนเมาพวกนี้ทำให้เธอเสียศูนย์ เธอจะไม่แตะต้องมันอีกไม่ว่าจะอย่างไร แต่หญิงสาวก็ลืมไปว่าแม็กเซ็นกระดกวอดก้าชั้นดีไปหลายแก้วเช่นกัน
กระทั่งถึงเวลากลับ มีนาสังเกตเห็นใบหน้าของท่านประธานเป็นสีเข้มขึ้น แต่เขาดูไม่เหมือนไม่มีอาการมึนเมา คนอย่างแม็กเซ็นคงไม่เมาเหล้าในเมื่อเขาต้องเจอกับแขกซึ่งเป็นนักธุรกิจด้วยกันบ่อย ๆ อยู่แล้ว
บทที่ 9
“ท่านประธานคะ...พรุ่งนี้เราจะมีนัดกับใครที่ไหนอีกหรือเปล่าคะ?”
มีนาถามขึ้นเมื่อกลับมาถึงห้องพักในโรงแรม เธอถอดแจ็คเก็ตออกเมื่อภายนั้นมีระบบปรับระดับอุณหภูมิความร้อนเป็นปกติ ข้างนอกของอิสตันบูลในยามราตรีขนาดไม่ใช่หน้าหนาวแต่อากาศเย็นก็ทำเอามือเท้าเธอชาไปเหมือนกัน แม็กเซ็นไม่ได้ตอบว่ากระไรแต่กลับเดินไปหยุดที่เก้าอี้ ถอด แจ็คเก็ตออกออกและนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมด้วยท่าทีเรียบเฉย
“ช่วยปลดกระดุมที่แขนเสื้อให้ผม
