หลังจากที่ขึ้นมาเก็บตัวเงียบคิดทบทวนเรื่องราวแล้วก็แสนจะรันทดใจที่สุดท้ายหล่อนเป็นคนผิด และต้องอยู่ในสถานะราวกับนักโทษที่ถูกพิพากษาทั้งที่กำลังจะจบด้วยดีแท้ๆ แต่เหตุการณ์ตอนนี้ทำให้เธอไม่ได้เดินจากไป และความแนบชิดทำให้มองหน้าเขาไม่ค่อยจะติด จนต้องบอกเด็กรับใช้ว่าไม่สบายและไม่ยอมไปร่วมทานอาหารมื้อเช้ากับคนในบ้าน
พอสายและแน่ใจแล้วว่าธีภพออกไปทำงานเรียบร้อย โทรลางานกับเลขานุการของเขาแล้วมนพัทธ์ลอบเดินกลับเข้ามายังเรือนที่ปลูกไว้สำหรับคนทำงานบ้านในรั้วบ้านวิชญ์วิศิษฐ์อีกครั้งหนึ่ง แม้ว่าคนแถวนี้จะไม่ชอบหล่อนตามเจ้านายแต่ก็ยังพอพูดคุยกันได้ถึงแม้จะได้รับการหมิ่นหยามกลับมาให้คันหัวใจในบ้างครั้ง
“มาทำไมกันคะคุณมน” เหล่าแม่ครัวและลูกมือที่กำลังนั่งพักผ่อนยามสายเอ่ยถาม
“เอ่อ มนจะมารบกวนขอข้อมูลของพี่แป้นผู้ช่วยแม่บ้านที่หายไปน่ะค่ะ พอจะติดต่อเขาได้ไหมคะ”
“โอ๊ย จะไปตามหาทำไมคะ มันหนีงาน หายหัว ข
