“พวกคุณเป็นใคร!”
คำถามของคนที่กะพริบตาขึ้นมาท่ามกลางความดีใจของทุกคน แต่กระนั้นธีภพก็สร้างความหนักใจให้กับทุกคนในคราเดียวกัน เพราะคำถามของเขา
“ธีร์ นี่แม่กับพ่อยังไงล่ะ” ภารดีเดินน้ำตาคลอไปจับแขนข้างที่ไม่เจ็บของลูกชายเบาๆ
หน้าคร้ามคมที่ติดเฉยเมยเย็นชาเป็นทุนเดิมนิ่วเล็กน้อย
“ผมไม่รู้จักพวกคุณ” ปรายตามองคนในห้องแล้วเอ่ยพึมพำ ทุกคนอึ้งงัน มีเพียงภารดีเท่านั้นที่ร้องไห้ออกมา
อุบัติเหตุเมื่อคืนทำให้ศีรษะธีภพกระแทกพวงมาลัยรถยนต์จนได้แผล นอกนั้นยังมีกระดูกขาร้าว แขนซ้ายหักจนต้องผ่าตัด อาการภายนอกไม่ค่อยน่าเป็นห่วงเพราะหลังผ่าตัดแพทย์แจ้งว่าแผลจะหายไปตามระยะการดำเนินโรคหากให้ผู้เชี่ยวชาญดูแลแผลสม่ำเสมอ
แต่มันน่าห่วงตรงที่เขาจำอะไรไม่ได้เลย
เขาปรายตามองทุกคนแล้วก็เอนตัวลงนอนที่เตียงคนไข้ เสียงครางในลำคอเพราะความเจ็บปวดทำให้ทุกคนหน้าเสีย มนพัทธ์เข้าไปประคองเพราะเคยชินกับตอนที่น้องชายไปมีเ
