“คุณธีร์ อยู่กับมนได้ไหมคะ มนกลัว” มือข้างที่ไม่เจ็บคว้ามือเขาเอาไว้ สีหน้าตื่นตระหนกและน้ำตาที่คลอดวงตาพยายามอ้อนวอนเขา หมอห้องฉุกเฉินดูแผลและจะทำความสะอาดแผลแล้วเย็บให้เพราะระหว่างทางมาโรงพยาบาลคนไข้กดห้ามเลือดมาจนเลือดหยุดไหลแล้ว
เพิ่งจะโล่งใจหลังจากที่หมอมาดูแผลให้แล้วพบว่ามีดไม่ได้บาดเส้นเลือดใหญ่หรือเส้นเอ็นเส้นประสาทอย่างที่นึกกลัว แต่การที่หมอบอกว่าจะเย็บแผลทำให้มนพัทธ์กลัวขึ้นมาอีกคราต้องเกาะเขาไว้เป็นที่พึ่งเหมือนลูกลิงเกาะแม่ไม่ยอมให้เขาปล่อย
“อืม เดี๋ยวฉันให้เขามาทำประวัติเธอตรงนี้เลยแล้วกัน” จังหวะการพูดปลอบโยนของเจ้าของเสียงทุ้มกังวาน พร้อมมือที่กุมมือข้างที่ไม่เจ็บเอาไว้ทำให้หล่อนสงบขึ้นมา แต่กระนั้นตัวก็ยังสั่นเทา
ตอนแรกเขาจะผละไปจากหล่อนกรอกข้อมูลของหล่อนกับเจ้าหน้าที่เวชระเบียน แต่หล่อนไม่ยอมปล่อยมือจึงต้องทำประวัติคนไข้กันในห้องฉุกเฉิน
เหนือกว่ากลัวเลือดและกลัวเจ็บ เ
