“คุณราล์ฟไม่ได้รักต้นหยกสักหน่อย”
มธุรินเอ่ยเสียงสั่นราวกับต้องการฟ้องบิดามารดา ทำเอาผู้ที่ถูกกล่าวหาถึงกับทำหน้าไม่ถูก นอกจากยิ้มเจื่อนๆ ให้พ่อตาแม่ยาย
“ต้นหยก เชื่อแม่นะลูก ไม่มีใครต้านเสน่หา ความรัก ความอ่อนหวานของลูกได้หรอก สักวันคุณราล์ฟจะเปิดใจบอกรักหนูอย่างแน่นอนลูก”
คุณมนรดากระซิบให้กำลังใจลูกสาว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพลางยิ้มบางๆ ให้ลูกเขย แม้ราล์ฟจะไม่ออกปากบอกว่ารักลูกสาวของนาง แต่นางก็รู้ว่าชายผู้นี้เริ่มมีใจภักดิ์ให้กับมธุรินบ้างแล้ว มิเช่นนั้นเขาคงไม่พาลูกสาวของเธอติดสอยห้อยตามไปในทุกๆ ที่ที่เขาได้เดินทางไป
มาดามแคทลีนลุกขึ้นมานั่งใกล้กับลูกสะใภ้คนโปรด พร้อมกับเอ่ยปลอบเบาๆ เพราะรู้ว่ามธุรินกำลังกลัวอะไรอยู่
“หนูต้นหยก ไม่ต้องกลัวว่ามาดามจะไม่รักหนูนะลูก ปัญหาเรื่องแม่สามีกับลูกสะใภ้จะไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวของพวกเราอย่างแน่นอน เพราะเหมือนเช่นดั่งที่คุณพ่อหนูได้เอ่ยบอกว่ามาด
