“ต้นหยกเป็นคนที่โชคดีที่สุด นอกจากจะมีแม่สามีที่แสนจะใจดีรักต้นหยกมากแล้ว สามีของต้นหยกก็ใจดีและรักต้นหยกมากด้วย”
มธุรินยิ้มหวานขณะแกล้งสัพยอกสามี โดยการพูดเองเออเองว่าราล์ฟนั้นรักเธอมาก และด้วยมัวแต่ดีใจกับเรื่องการปลอดหนี้ ไร้หนี้สินของครอบครัวตนเอง หญิงสาวจึงลืมสังเกตไปว่า ตอนนี้สีหน้าของราล์ฟไม่ได้รู้สึกดีใจ หรือตื่น
เต้นไปกับเธอด้วย เพราะจำนวนเงินหนี้สินที่ได้ยินผิดกันอย่างลิบลับ ตอนที่มารดาได้เอ่ยบอกตนเอง ทำให้เขาเริ่มเอะใจเมื่อได้กลิ่นไม่ชอบมาพากลลอยมาแต่ไกล
“มาดามครับ ผมขอคุยด้วยสักครู่ได้ไหมครับ”
เมื่อไม่อาจปล่อยให้ความสงสัยได้ค้างคาอยู่ในใจ ราล์ฟจึงได้ออกปากเอ่ยขออนุญาตมารดา จากนั้นก็เอ่ยขอตัวกับพ่อตาแม่ยาย แล้วลุกเดินช้าๆ เข้าไปในห้องสมุดขนาดใหญ่ เพื่อต้องการคุยกับมารดาโดยไม่มีบุคคลอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง
“ราล์ฟมีเรื่องด่วนจะปรึกษากับแม่หรือเปล่าลูก”
ทันทีที่เข้ามาให้ห้อง
