“ไงครับหมอ หายไปไหนกันมากับใบสนทั้งวันเลย”
อันนาได้ยินเสียงทักจากชายหนุ่มรุ่นพี่เช่นนั้นก็ขมวดคิ้วน้อย ๆ นึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายพูดจากับเพื่อนของตนไม่ให้เกียรติแบบนี้ ถึงจะแอบชอบเขา แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นการชอบแบบไม่ลืมหูลืมตา ชนิดที่ว่าเขาทำอะไรก็มองว่าดีไปเสียหมด
หรือแท้ที่จริงแล้ว ไม่พอใจที่ชายหนุ่มรุ่นพี่พูดเหมือนจับผิดที่อาร์เธอร์มากกว่า
ใบสนสะดุดหูเช่นกัน อดนึกว่าปัณณวัฒน์อยู่ในใจไม่ได้ ใช้ตนแล้วเอามาพูดจาล้อเล่นแบบนี้ก็ได้หรือ เลยยิ้มฝืน ๆ ตอบกลับไปว่า
“สนไปรบกวนหมอให้ช่วยดูคนงานที่แคมป์มาน่ะค่ะพี่ต้นปัณ”
“อย่างนั้นหรอกหรือ พี่ก็นึกว่าแอบไปเดตกันมาเสียอีก”
ใบสนกลอกตามองบนชั่วขณะแล้วรีบคลี่คลายบรรยากาศ ด้วยการเอ่ยปากชวน
“ไปค่ะ ไปกินมื้อเช้ากันดีกว่า”
แล้วถึงได้เดินตามกันไปที่ห้องรับประทานอาหารหลังจากนั้น
เมื่อมาถึงโต๊ะแล้ว เห็นชายสองคนหยิบนั่นนี่บริการให้เพื่อน ใบสนก็อดนึกถึง
