ส่วนอาร์เธอร์อยู่กินข้าวกับพ่อแล้วก็ออกจากบ้าน ขับรถมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางที่อยากไปอยู่ตลอดแต่ก็ไม่ค่อยว่างพอจะไปเท่าไรนักในช่วงนี้
เมื่อมาถึงแล้วกลับพบชายหนุ่มวัยไม่ห่างจากเขากำลังยกมือไหว้ลาฐิตตาพอดี ฝ่ายนั้นมองมาที่เขาก่อนพยักหน้าให้ ยิ้ม พร้อมเอ่ยทักทายสั้น ๆ อย่างคนมีอัธยาศัยดี
ฐิตตารอจนเพื่อนรุ่นพี่ของลูกสาวกลับขึ้นรถเรียบร้อยแล้วค่อยเอ่ยทักคุณหมอหนุ่ม “อย่าบอกนะว่ามาหายัยตัวแสบอีกคนน่ะ”
“สวัสดีครับอาถิง” อาร์เธอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วบอกจุดประสงค์ที่ตัวเองมา “ดาแวะไปหาผมที่บ้าน เล่าว่าแอนไม่ค่อยสบาย เลยแวะมาดูหน่อยน่ะครับ”
“หืม ไม่สบายอะไรกัน ไม่ได้เป็นอะไรเลยพ่อคุณ แล้วยัยตัวแสบก็ไม่อยู่บ้านหรอกจ้ะ บอกว่าจะออกไปแสวงหาแรงบันดาลใจทำงานอะไรของเขานั่นแหละ นึกอยากไปก็ไปลูกคนนี้ พี่ที่แกลเลอรีเขาก็เพิ่งมาตามเหมือนกันนะ คนเมื่อกี้นี้ไง”
อาร์เธอร์พยักหน้าเบา ๆ เสียดายที่ม
