“อัน แกเพิ่งท้องได้แค่สองเดือนเองนะ ทำอย่างกับท้องใกล้คลอด”
“ก็เมื่อกี้ฉันกินไปเยอะท้องมันเลยตึง ๆ นี่นา ลุกไวเดี๋ยวตะคริวกินท้องฉันอีก”
ใบสนคนไม่รักเด็กมองด้วยสายตาเอ็นดู “แขม่วหน่อยสิ”
“ไม่ได้ เดี๋ยวตะคริวกิน”
“เออ ๆ แล้วนี่จะไปได้ยัง”
สองสาวมองตากันแล้วก็ถอนใจออกมาแทบจะพร้อมกัน ค่อยลุกออกจากเก้าอี้ผ้าใบ มุ่งตรงไปยังล็อบบีในทันที ตอนนั้นเองที่นักท่องเที่ยวผมสีม่วงตรงเก้าอี้ชายหาดค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มองตามหลังคนที่ท้องได้สองเดือนด้วยคิ้วที่ขมวดจนแทบจะผูกเป็นโบได้อยู่แล้ว มองอยู่นานเป็นอึดใจค่อยเอนตัวลงนอนอย่างเดิม พร้อมกับรอยยิ้มตรงมุมปากจุดขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ใบหน้าเรียวเล็กที่มีแว่นกันแดดสวมปิดทับเกือบครึ่งของใบหน้านั่นหากไม่พูดภาษาไทยออกมาใครก็มองว่าตนเป็นต่างชาติแทบทั้งนั้น
“พี่ต้นปัณ”
เธอส่งเสียงทักชายหนุ่มรุ่นพี่ออกไปก่อน เมื่อเห็นแผ่นหลังของเขาอยู่ห่างไม่
