“ท่านต้องการอะไรกันแน่” หญิงสาวเอ่ยถามอีกครั้ง
หลีเซียวหยวนนับเป็นบุรุษเต็มตัว บ่าไหล่ผายกว้าง รูปร่างเป็นสมส่วนหนักแน่นสง่างาม เมื่อยืนอยู่ประชันหน้ากับหวังเว่ยซินให้ ความรู้สึก กำลังข่มเหงให้หญิงสาวเปราะบางหวาดกลัว
ทว่าในความจริง หลีเซียวหยวนกลับกำลังหวาดหวั่น เขากังวลหากเอ่ยปากถามจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่
“เจ้าสลับวิญญาณกับกงฮูหยินหรือไม่?”
หากถามออกไปอาจจะกลายเป็นคนไร้สติในสายตานาง
หวังเว่ยซินหรี่ตามองหลีเซียวหยวนอย่างพินิจ วันนี้ท่าทางของชายหนุ่มดูผิดแปลกไม่สงบอย่างเช่นยามปกติ คิ้วดกดำดุจกระบี่แววตาจิ้งจอกดูอึมครึมมืดมิดยิ่งกว่ายามรัตติกาลในตอนนี้
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจยาว เขาขอตรวจสอบให้มั่นใจสักระยะ จึงตอบออกไป
“ไม่มีสิ่งใด ข้าแค่ทำตามหน้าที่...ส่วนคนเหล่านี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทางการ เจ้าก็ควรกลับเรือนได้แล้ว”
ไม่รอให้หญิงสาวโต้ตอบ หลีเซียวหยวนก็เร้นกาย หนีไปทันที
“ห
