เมื่อถึงเวลาเดินทางกลับ เจ้าเมืองจี้เฉินพร้อมกับบุตรสาวได้ยืนส่งคณะเดินทางของเยี่ยหยวนซี
หลี่ลี่อิงมองขบวนที่ตนเองจะเดินทางกลับ เกวียนจากเดิมที่บรรทุกข้าวสารตอนนี้เต็มไปด้วยผลไม้ ซึ่งหากตนขึ้นไปนั่งบนนั้นจะต้องทำให้สินค้าเสียหาย เฉินอี้เห็นดังนั้นจึงได้ให้นางขึ้นม้าของตนแล้วเขาก็ใช้ม้าตัวที่ลากเกวียนผลไม้อีกที
เยี่ยหยวนซีนำเคลื่อนขบวนตามฤกษ์ยามที่ได้วางเอาไว้ หลี่ลี่อิงมองไปข้างหน้า ไม่แม้แต่จะหันไปลาลู่เยว่เอ๋อร์เพราะไม่อยากให้ความหวังแก่นางที่ตอนนี้กำลังมองตามขบวนด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย
นึกสงสารหากแต่จะทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อตัวเองก็เป็นสตรีเพศเช่นเดียวกัน อีกทั้งโกหกว่าตนเป็นชาย มันคงเป็นโชคชะตาที่ทำให้ต้องมาพบเจอกัน
‘ข้าขอให้เจ้าได้พบกับบุรุษที่รักเจ้าจริง’ ดรุณีน้อยอวยพรในใจแล้วจับเชือกม้าในมือแน่น ควบม้าเดินเคียงข้างกับเยี่ยหยวนซีนำขบวนเดินทางกลับไปยังเมืองของตน
หลังจากออกมานอกต
