หลังจากที่พวกเขาเดิมพันแล้ว ดาร์เรนก็ไม่เสียเวลาอีกต่อไปและออกคำสั่งให้ลูน่าโดยตรง
“ฟังนะ ไปเอาจิ้งหรีดสิบตัว เต่าทองสิบตัว จักจั่นฤดูร้อนสิบตัว แมลงปอสิบตัว และแตนสิบตัว”
ลูน่าขนลุกเมื่อได้ยินแบบนั้น “อะไรนะ ทำไมเธอถึงต้องใช้พวกนี้ล่ะ”
ดาร์เรนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ทำตามที่ฉันพูด คุณต้องการให้ฉันรักษาคุณปู่ของคุณหรือไม่”
“นอกจากนี้ เมื่อรวบรวมได้ทั้งหมดแล้ว ให้ผัดและเสิร์ฟบนจานด้วยตัวเอง ไม่ต้องใส่พริก แต่ปรุงรสด้วยเกลือ”
“งั้นก็ปิดผนึกและใส่ในตู้เย็น”
เขาเตือนเธอว่า “จำไว้ เจ้าต้องปิดผนึกก่อนที่กลิ่นหอมจะจางหายไป”
“คุณป่วย คนบ้าอะไรอย่างนี้!” ลูน่าด่า
เธอเกือบจะอาเจียนออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอจ้องมาที่เขาอย่างดุเดือดและออกเดินทางพร้อมกับบอดี้การ์ดของเธอเพื่อทำงานที่ยากลำบากให้สำเร็จ
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เธอก็ปรากฏตัวในหน้ากากต่อหน้าดาร์เรน โดยถือตัวต่อผ
