“หวานไม่ได้นอนที่บ้านนะใจ หากคิดจะบอกหวาน หวานนอนบ้านสกาว...” เธอเคาะที่บรรจุอัฐิของหวานใจ บอกกล่าวเรื่องที่อยู่ แม้อยากจะกลับไปนอนที่บ้านมันก็เป็นไปไม่ได้เพราะบ้านหลังนั้นเป็นส่วนหนึ่งของไร่หวานรัก มันไม่ใช่ของๆ เธออีกต่อไป เมื่อมีเจ้าของใหม่ครอบครอง...แต่เธอจะไม่ท้อ จะตามทวงคืน หากเขาได้ไปแบบไม่ชอบธรรม มันต้องมีปมให้เธอคลี่คลาย และเธอจะค้นหาปมนั้นเพื่อเอาออกมาตีแผ่...
ชายคนหนึ่งเขาเดินกลับไปกลับมาในกระท่อมปีกไม้ท้ายไร่ ใบหน้าเคร่งเครียดและมีริ้วรอยเป็นกังวล ความลับที่ปกปิดไว้มีคนฉุกใจ การตายของอีผู้หญิงนั่นกำลังถูกล้วงควักเปิดโปง และเขาไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น...มันจะต้องเป็นความลับต่อไป ต้องไม่มีใครรู้!!...เขาไม่มีวันยอมเข้าคุก...แค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งกับเด็กที่น่าจะพิการตั้งแต่ก่อนเกิด พวกมันสมควรต้องตาย เพราะหากยังอยู่ก็เท่ากับจะอยู่ประจานความผิดปรกติของเขา...ความตายเหมาะที่สุดสำหร
