สตั้นสิ! สิ่งที่คณานางค์กำลังรู้สึกคือ...อึ้ง! ตามด้วยหัวใจวูบไหว คำพูดของมิเกลบอกอะไรหลายๆ อย่าง มันหมายถึงอนาคต ที่เธอกับเขาจะมองเห็นกัน เอ...เธอคิดเข้าข้างตัวเองหรือเปล่าหว่า?
หน้าร้อนวูบ! มือไม้เกะกะ จนหาที่วางไม่ถูก เธอรู้สึกหวั่นไหว ต้องรีบสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อระงับความสะเทิ้นที่เกิดขึ้น พร้อมกับค่อยเสก้มหน้า ลงมือทำงานต่อ ทั้งที่ปลายนิ้วยังสั่นจนแม้แต่คนมองยังรู้
“เอ่อ...พรุ่งนี้จะไปรับที่ห้อง” มิเกลยิ้มกริ่ม เขาพูดเสียงแผ่วหวิว เดินไปวางมือบนหัวไหล่หญิงสาว และเธอก็สะดุ้งทันตาเห็น แต่กลับไม่ได้เบี่ยงตัวหลบ หรือหันมาแว๊ดๆ เหมือนเคย
มีลุ้นสิแบบนี้!!
เสียงหัวเราะหึๆ ดังเบาๆ แต่คณานางค์ได้ยิน เธอช้อนสายตาอ่อนเชื่อมมองตามแผ่นหลังของมิเกลไป ก่อนจะย่นจมูกให้
“ชิ!”
คณานางค์ไม่รู้เธอมองมิเกลเปลี่ยนไป แววตาที่เคยคั่งแค้น แปรเปลี่ยนเป็นหวานเชื่อม...แม้จะคลางแคลงเรื่องพฤติกรรมสำส่อนของเขา
