ความจริงที่ได้รู้ #1
1231 Words
หลังจากที่บอสตันพูดแบบนั้นอรรัมภาก็ได้แต่ทำปากพะงาบ ๆ ให้สองพี่น้องขำเล่น ๆ เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะการย้ายไปอยู่กับบอสตันแม้จะดีกว่าการอยู่บ้านหลังนั้น แต่มันก็ไม่ทันตั้งตัวที่จะต้องไปอยู่กับคนอื่น
ตอนนี้หญิงสาวเลยหนีมาตั้งตัวที่ร้านที่ตัวเองทำงานอยู่แทน ซึ่งก็คือร้านของทักษอรที่เธอได้ทักแชตไปหาตั้งแต่เมื่อเช้าเพื่อตอบกลับข้อความที่เพื่อนสาวทักมาหาในช่วงที่ยังไม่ได้สติ เลยถือโอกาสนัดเจออีกฝ่ายเสียเลย
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเหมือนอรรัมภาจะประสบปัญหาเสียแล้ว เพราะตั้งแต่เจอหน้ากันทักษอรก็เอาแต่จ้องหน้าเธอไม่เลิกแถมยังทำหน้าแปลก ๆ เหมือนจะร้องไห้แต่ก็สำรวจไปในตัว คิ้วเรียวที่ขมวดมุ่นของเธอทำเอาอรรัมภาเริ่มทำตัวไม่ถูก สำหรับเธอแล้ว ทักษอรก็เป็นคนแปลกหน้าเช่นกัน
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" ในที่สุดอรรัมภาก็ตัดสินใจเอ่ยถาม "เป็นอะไรเหรอ"
หรือก่อนหน้านี้อรรัมภากับทักษอรมีปัญหากันนะ ทำไมถึงได้จ้องหน้ากันแบบนี้เนี่ย
"เธอชื่ออะไร" ทักษอรเอ่ยถามออกมาเสียงเบา
"ฮะ !" คำถามนั้นมันหมายความว่าอะไรกัน
"ฉันรู้ว่านะว่านี่ไม่ใช่มิ้มคนเดิม" คำพูดของทักษอรทำให้อรรัมภานิ่งอึ้งไปเล็กน้อย "บอกหน่อยได้ไหมว่าเป็นใคร"
ตอนนี้อรรัมภาเข้าใจอีกฝ่ายแล้วว่าทำไมถึงทำหน้าแบบนี้ แต่ครั้นจะให้คุยกันตรงนี้ก็กลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเข้า
"ไปคุยกันหลังร้านได้ไหม"
"อื้อ"
เมื่อเข้ามาถึงหลังร้านยุพเรศจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทักษอรฟัง ตั้งแต่ตนเป็นใคร มาจากไหน ตายได้อย่างไร แล้วเข้ามาในร่างของอรรัมภาได้อย่างไร ตลอดเวลาที่เล่าก็มีสายตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของทักษอรมองมาตลอดเวลา อรรัมภาเข้าใจดีว่าการได้รับรู้ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองไม่อยู่แล้วมันแย่แค่ไหน เมื่อเธอเล่าจบทักษอรก็นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าให้น้ำตาไหลออกมาเงียบ ๆ อรรัมภาทำเพียงส่งทิชชูให้แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง
"วันนั้นมิ้มบอกฉันว่าสักวันมันจะต้องไปจากที่นี่" ทักษอรที่เริ่มโอเคขึ้นแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น พร้อมทั้งปาดน้ำตาออกจากใบหน้า
ยุพเรศเริ่มขมวดคิ้วเมื่อได้ฟัง หมายความว่าอรรัมภารู้อยู่แล้วเหรอว่าตัวเองจะต้องตายและเธอจะเข้ามาแทนที่น่ะ…
"ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอะไร ไปจากที่นี่คืออะไร ตอนแรกเข้าใจแค่ว่ามิ้มอาจจะต้องย้ายที่อยู่" ใบหน้าสวยมองไปอย่างไร้จุดหมาย ในหัวนึกไปถึงวันที่ได้คุยกับเพื่อนสนิท อรรัมภามองภาพนั้นอยู่เงียบ ๆ โดยไม่กล้าพูดอะไร "ฉันไม่เคยรู้เลยว่าจากไปคือจากไปตลอดกาล…"
หยดน้ำตาของหญิงสาวเริ่มไหลรินลงมาอีกครั้งจนอรรัมภาเริ่มปวดใจกับภาพที่ได้เห็น
"ขอโทษนะ…" เพราะไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไร เธอจึงทำได้แค่ขอโทษ
"ไม่เป็นไร มิ้มเคยบอกไว้แล้วละว่าพอตัวเองจากไปจะมีคนมาแทน" ทักษอรส่ายหน้าช้า ๆ ไม่อยากให้อีกฝ่ายขอโทษ เพราะไม่มีใครรู้หรอกว่าพอตายแล้วแทนที่จะได้ไปสวรรค์หรือนรกกลับต้องมาอยู่ในร่างของคนอื่นแทน "ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจอะไรสักอย่างที่เพื่อนพูด ได้แต่ฟังเงียบ ๆ มิ้มบอกไว้ว่าอย่าคิดว่าคนที่เข้ามาแทนเป็นคนอื่น เพราะยังไงคนคนนั้นก็คือมิ้มเหมือนเดิม แต่แค่เป็นมิ้มที่ไม่ขี้ขลาดอีกแล้ว มิ้มยังขอให้ฉันอย่าผลักไสไล่ส่งเธอด้วยนะ เพราะยังไงเธอก็ยังเป็นเพื่อนของฉันเหมือนเดิม"
อรรัมภาได้แต่นิ่งฟังเงียบ ๆ ขณะที่ทักษอรยังคงพูดต่อ
"ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่มิ้มเคยพูดไว้จะเป็นความจริง" เพราะในตอนนั้นแม้จะรับฟังและรู้สึกไม่ดี แต่เธอก็คิดว่าเพื่อนคงพูดเล่นไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริง… และเกิดเร็วขนาดนี้ "แต่อย่าคิดมากไปเลยนะ ไม่ว่าจะมิ้มคนไหนก็เป็นเพื่อนฉันเหมือนเดิม"
ทักษอรหันมายิ้มให้อรรัมภาที่มองเธออยู่ ใบหน้าและแววตาของเธอไม่ปรากฏความโกรธหรือเกลียดคนตรงหน้าที่เข้ามาแทนที่เพื่อนตัวเองเลยแม้แต่น้อย
"ขอบคุณนะ" อรรัมภาส่งยิ้มกลับไป
"ใจหายเหมือนกันนะ" ทักษอรเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจออกมาก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ยังคงมีอยู่ ตอนนี้ทั้งสองคนเข้ามานั่งคุยกันในห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว "แต่ว่าดีใจมากเลยนะที่แกตัดสินใจที่จะออกมาจากบ้านหลังนั้น ลำพังฉันเองช่วยเหลืออะไรไม่ได้มากอยู่แล้ว"
แม้เธอจะอยากพาเพื่อนออกมาจากที่นั่นมากแค่ไหน แต่ลำพังครอบครัวเธอจะไปสู้กับครอบครัวโรจนทิพย์ได้ยังไง
"ไม่เป็นไร ที่ผ่านมาก็ช่วยแล้ว ทั้งให้งานทำ ทั้งคอยเป็นเพื่อนมิ้ม แค่นี้ก็มากพอแล้ว" อรรัมภาว่า เพราะถ้าไม่มีทักษอร ก็ไม่รู้เลยว่าอรรัมภาคนก่อนจะเป็นอย่างไรบ้าง
"แล้วนี่จะเอายังไงต่อ" เธอถาม
"อ่า… จริง ๆ ก็อย่างที่ฉันบอกในแชตนั่นแหละว่าจะออกจากที่นั่น แต่ว่าฉันจะแต่งงาน" เพราะอรรัมภาบอกแค่ว่าจะออกมาจากที่นั่นแต่ไม่ได้บอกว่าออกมายังไง เลยทำให้ทักษอรตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
"แต่งงาน !"
"อื้อ"
"ใคร คุณบอสตันเหรอ"
"อ่า ก็ใช่ แต่ว่า…" อรรัมภาเริ่มเล่าเรื่องที่บอสตันบอกกับเขาเรื่องที่อรรัมภาคนก่อนเคยพูดกับบอสตันไว้ว่าถ้ายังไม่มีใครจะแต่งงานกัน และหากได้แต่งงานกันแล้วจะไม่หย่า
"อืม มันน่าตีจริงด้วย แล้วจะเอายังไงล่ะ" ทักษอรฟังจบก็ได้แต่ถอนหายใจให้กับเรื่องที่เพื่อนตัวเองสร้างเอาไว้
"ฉันไม่ได้มีปัญหากับการหย่าหรือไม่หย่าหรอก แต่ปัญหาตอนนี้คือการที่เขาชวนฉันไปอยู่ด้วยน่ะ" อรรัมภาบอก เธอเองก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้มันจะเป็นยังไงต่อ ย้ายไปอยู่คือย้ายไปไหน บ้านหรือคอนโด แล้วย้ายไปแล้วจะอยู่ยังไง ใช้ชีวิตยังไง มันต้องคิดไปหมดทุกอย่างเลย
"จริง ๆ ฉันก็เห็นด้วยกับคุณบอสตันนะ" ทักษอรว่า "ไหน ๆ ก็จะแต่งงานกันแล้ว ย้ายไปอยู่ด้วยกันมันก็ไม่ผิดนี่ แถมยังปลอดภัยจากคนในบ้านแกอีก"
- Writer
