"ธัน…" คนางค์มองหน้าลูกชายคนโตด้วยความสับสน ได้แต่เรียกชื่อเขาออกมาอย่างไม่เข้าใจ
"ครับ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" ธันวาเอ่ยถามด้วยใบหน้าขบขัน
"ทำไม… ทำไมถึง…"
"ทำไมถึงหน้าเหมือนแม่เหรอครับ"
"..." คำพูดของลูกชายคนโตยิ่งทำให้หญิงวัยกลางคนนิ่งเงียบ ใช่… คนข้างลูกชายคนโตของเธอทำไมถึงหน้าตาคล้ายเธอได้ขนาดนี้ พลันภายในอกเต้นระส่ำด้วยความตื่นเต้น ในใจกู่ร้องด้วยความยินดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าที่จะคิดไปไกล เธอกลัวเหลือเกินว่าสิ่งที่เธอคิดจะไม่ใช่ความจริง
"ก็นี่ลูกสาวคนเล็กของแม่ไง" ธันวายิ้ม ทำเอาน้ำตาที่กลั้นไว้ของคนางค์ไหลออกมาอย่างยินดี "น้องเมไงครับ"
และเมื่อได้รับการยืนยันด้วยชื่อที่เธอตั้งให้ลูกสาวคนเล็ก เธอก็อดที่จะปล่อยโฮออกมาไม่ได้ มือเรียวยกขึ้นมาปิดปากอย่างตกใจ ดวงตาไม่ละไปจากคนตรงหน้าเลยแม้แต่นิด เพราะกลัวว่าหากกะพริบตาแล้วทุกอย่างจะหายไป
ลูกสาวที่เธอเฝ้าคิดถึง ลูกสาวที่เธอภาวนาข
