"มิ้มมีเรื่องจะถามค่ะ"
"เรื่องอะไรคะ"
"พี่บอส…" บอสตันพยักหน้ารับแล้วจ้องมองอย่างรอดูว่าคนตัวเล็กจะพูดว่าอะไร "ชอบมิ้มหรือเปล่า"
"..."
พลันความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้องจนคนถามรู้สึกใจแป้วไม่น้อย
"คือมิ้มแค่… ช่างมันเถอะค่ะ"
"มิ้มคนดีของพี่บอส มองหน้าพี่บอสก่อนค่ะ" บอสตันจับใบหน้าเล็กที่ก้มลงจนคางชิดอกให้เงยขึ้นมามองกันก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู นิ้วโป้งลูบไล้ไปที่แก้มเนียนด้วยความอ่อนโยน "คิดมากเหรอคะ"
"อื้อ" อรรัมภาพยักหน้ารับ ในใจรู้สึกอบอุ่นกับการกระทำของเขา แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าหากไม่ได้ชอบกันแล้วจะมาทำแบบนี้ทำไม บอสตันเห็นว่าเธอยังคิดมากก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวให้รู้สึกดีขึ้น
"หน้ายับหมดแล้วค่ะ"
"พี่บอส !" และมันก็ได้ผล เมื่ออรรัมภาที่นั่งทำหน้าหงอยเมื่อครู่แหวขึ้นมา บอสตันลูบไล้แก้มนิ่มพลางเอ่ยขอโทษ
"หึ ๆ คิดมากเลยเหรอคะ พี่บอสขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไมคะ ไม่ชอบไม
