สร้อยกับของชำร่วยงานแต่ง #3
1206 Words
“แขกเรามีจำนวนเท่าไหร่เหรอคะพี่บอส" นิ้วเรียวสะกิดถามบอสตัน
"จำนวนชิ้นตามที่มัมแจ้งไปครับคุณจิตรา" บอสตันกล่าวเสียงเรียบ จิตราพยักหน้ารับพลางลอบคำนวนในใจ เนื่องจากจำนวนตัวเลขของแขกในงานที่คุณหญิงวรินทรแจ้งมานั้นช่างสมกับเป็นงานแต่งของตระกูลดังทั้งสองตระกูลเหลือเกิน
"อ๋อ โอเคค่ะ ถ้างั้นคุณมิ้มเลือกกลิ่นได้เลยนะคะ" เธอแจ้ง
"ได้ค่ะ พี่บอสเอาอะไรดีเอ่ย"
"ลองดมสิคะ" บอสตันยื่นกลิ่นในมือให้หญิงสาวดม โดยมีสายตาของจิตรามองยิ้ม ๆ กับท่าทีของว่าที่บ่าวสาวทั้งสองคน พวกเขาคงไม่ได้สังเกตตัวเองว่าตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์มานี้สนิทกันมากแค่ไหน
"มิ้มชอบสองกลิ่นนี้ มันจะออกหวาน ๆ หน่อย ส่วนอันนี้กลิ่นเหมือนป่าเลยค่ะ” อรรัมภายื่นกลิ่นที่ตัวเองเลือกให้คนข้าง ๆ ดมบ้าง
"หอมดีนะคะ" บอสตันว่า
"ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้เลยค่ะคุณจิตรา ส่วนสีขอเป็นสีขาวแบบนี้นะคะ" อรรัมภาเลือกกลิ่นเทียนหอมมาทั้งหมดสี่กลิ่น แล้วชี้ไปที่เทียนหอมสีขาวรูปทรงหัวใจสองชั้นที่มีแก้วสีใสด้านบนเป็นกลิตเตอร์น่ารักเหมาะกับงานแต่ง
"ได้ค่ะคุณมิ้ม เดี๋ยวรบกวนกรอกรายละเอียดตรงนี้นะคะ" จิตรายิ้มแฉ่ง
ระหว่างที่อรรัมภาก้มกรอกเอกสารอยู่นั้นเสียงประตูร้านก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างเพรียวของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในร้าน
"อ้าว คุณบอสตัน" เสียงที่ดังขึ้นทำให้บอสตันและอรรัมภาหันไปมองก่อนจะพบกับณิชาที่เดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างไร้มารยาท "บังเอิญจังเลยนะคะคุณบอสตัน อ้าวมิ้ม มาด้วยเหรอ"
ณิชาส่งยิ้มให้บอสตันก่อนจะหันมาทำตาโตเหมือนตกใจที่เห็นอรรัมภาอยู่ที่นี่ด้วย อรรัมภายกยิ้มก่อนจะยื่นเอกสารส่งให้จิตรา
"ก็ต้องมาสิคะพี่ณิ"
"มาทำอะไรเหรอคะ" ณิชาเลือกที่จะเมินอรรัมภาแล้วหันมาถามบอสตันแทน
"มาดูของชำร่วยงานแต่งของพวกเราน่ะค่ะพี่ณิ" อรรัมภาเอ่ยตอบเสียงหวานก่อนจะวางมือลงบนหน้าขาของบอสตัน เรียกสายตาของณิชาให้มองตาม ซึ่งแม้ว่าจะไม่พอใจแค่ไหนแต่เธอก็ต้องเก็บอาการเอาไว้แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใจดี
"เหรอจ๊ะ แหม ให้พี่ช่วยเลือกดีไหม"
"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พอดีมิ้มกับพี่บอสเลือกเสร็จแล้ว" อรรัมภาเอ่ยปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสดใส หากแต่ดวงตาที่จ้องมองไปยังณิชานั้นกลับมีแต่ความท้าทาย
มาสิ มีอะไรจะพูดอีกล่ะยัยณิชา !
"มีอะไรอีกไหมครับคุณจิตรา" บอสตันหันไปถามจิตราที่นั่งมองอย่างคนทำอะไรไม่ถูก เช่นเดียวกับพนักงานในร้านที่จะเข้ามาบริการณิชาแต่ก็ถูกโบกมือไล่ให้ออกไป
"อ่า มีเรื่องดอกไม้ค่ะ คุณบอสตันกับคุณมิ้มสะดวกเลือกเลยไหมคะ"
"น้องมิ้มเลือกไว้หรือยังคะ" บอสตันหันไปถามอรรัมภาเสียงหวานจนคนที่นั่งฟังอยู่กำมือเข้าหากันแน่นอย่างคับแค้นใจ
"มิ้มขอเป็นแบบนี้นะคะ ขอดอกไม้ประมาณนี้เลย" อรรัมภาเปิดรูปในโทรศัพท์มือถือก่อนจะยื่นให้จิตราดู ดอกไม้ที่เธอเลือกเป็นดอกไม้สีชมพูขาวเป็นส่วนใหญ่ เธออยากให้งานออกมาเหมือนงานแต่งของเจ้าหญิงเจ้าชายในนิยาย ซึ่งบอสตันเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เรียกได้ว่างานแต่งครั้งนี้ตามใจว่าที่ภรรยาสุด ๆ
จิตราพยักหน้ารับแล้วจดบันทึกลงในแท็บเล็ต
"ได้ค่ะ งานแต่งคุณมิ้มอยากได้แบบนี้ด้วยไหมคะ"
"ใช่ค่ะ แต่เดี๋ยวเราคุยกันพร้อมมัมอีกทีนะคะ"
"ได้ค่ะ" จิตราพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นยืนตามอีกฝ่าย อรรัมภาเองก็เลิกสนใจคนที่จ้องมองมาที่ตัวเองตาเขม็งแล้วเอ่ยลาจิตราแทน
"งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ"
"จะรีบไปไหนล่ะครับคุณบอสตัน" ทว่ายังไม่ทันที่บอสตันกับอรรัมภาจะได้เดินไปไหนก็มีชายอีกคนเข้ามาทักเสียก่อน
"มาแล้วเหรอคะ" ณิชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจแล้วขยับไปยืนข้างชายคนนั้นจนอรรัมภาอดที่จะมองด้วยความสงสัยไม่ได้
"นี่คือคู่แต่งงานของคุณใช่ไหมครับ สวยจริง ๆ ด้วย" ชายคนนั้นมองอรรัมภาด้วยแววตาที่ทำให้เธออึดอัดเสียจนอยากจะด่าออกไปสักที เพราะมันทั้งดูคุกคามและไม่น่าไว้วางใจ
"คู่แต่งงานของผมก็ต้องสวยเป็นธรรมดาครับ" บอสตันขยับตัวมาบังอรรัมภาเอาไว้แล้วจ้องมองไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาไม่พอใจ และแม้ว่าจะหวาดหวั่นกับสายตาของบอสตันมากแค่ไหนหากแต่ชายหนุ่มคนเดิมก็ทำเป็นใจดีสู้เสือจ้องมองกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"งั้นเหรอครับ"
อรรัมภาเองก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศแปลก ๆ จึงเข้าไปจับมือบอสตันแล้วกระซิบ
"พี่บอสคะ ไปกันเถอะค่ะ"
"จะรีบไปแล้วเหรอครับ ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักกันเลยนะ" ชายคนนั้นหันมามองอรรัมภาขณะเอ่ยด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์
"พอดีมีธุระจะไปทำต่อ ไม่อยากเสียเวลาน่ะค่ะ" คำว่า ‘เสียเวลา’ ที่อรรัมภาเอ่ยออกไปเรียกความไม่พอใจให้อีกฝ่ายไม่น้อย ดูได้จากรอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้า บอสตันแค่นยิ้มให้กับท่าทีนั้นแล้วพาร่างระหงข้างกายเดินออกไปจากร้าน ท่ามกลางสายตาไม่พอใจของทั้งสอง
หลังจากที่เดินออกจากร้านว่าที่บ่าวสาวก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก จนกระทั่งบอสตันขับรถอกมาจากร้านแล้วอรรัมภาจึงเอ่ยเรียกเขา
"พี่บอสคะ"
"คะ"
"ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใครเหรอคะ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะบอสตันกับชายคนนั้นดูเหมือนจะรู้จักกัน
"ส.ส.ขุนทศค่ะ" คำตอบที่ได้รับทำให้อรรัมภาขมวดคิ้วหนักกว่าเก่า
"แล้วทำไมณิชาถึงอยู่กับเขาล่ะคะ" อรรัมภาไม่แปลกใจหรอกที่ณิชาจะรู้จักกับคนระดับนั้น แต่ที่ถามออกไปเพราะท่าทีของทั้งสองคนมากกว่า ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
"ไม่รู้สิคะ สงสัยพี่สาวคนดีของน้องมิ้มจะวางแผนอะไรละมั้ง" บอสตันยักไหล่ก่อนจะตอบออกไปตามที่คิด การที่สองคนนั้นมาเจอกันแบบนี้ก็คงไม่พ้นวางแผนอะไรบางอย่างแน่ ๆ
"พอได้ยินคำว่าพี่สาวแล้วก็คลื่นไส้อยู่นะคะ…" อรรัมภาทำท่าทีคล้ายจะเป็นลมจนบอสตันหลุดขำออกมา เห็นทีว่างานแต่งครั้งนี้คงจะวุ่นวายไม่น้อยเสียแล้ว
- Writer
