ทิชารีบปล่อยมือที่กอดรัดตัวของพ่อเลี้ยงหนุ่มเอาไว้ทันทีหลังได้ยินประโยคนั้น ก่อนจะขยับถอยห่างเพราะในตอนนี้เริ่มจะกลัวเขามากกว่าเสือในป่าเสียอีก
“กว่าจะปล่อยได้ ฉันแตกไปสามน้ำแล้ว!”
“คนบ้า! พูดจาน่าเกียจ”
“พูดจริง ไม่เชื่อลองจับดู”
คนตัวเล็กรีบยกมือของตัวเองขึ้นหนีเมื่อเห็นร่างสูงหมายจะมาจับข้อมือของเธอไปทำเรื่องสกปรกแบบนั้น ดวงตาคู่สวยลอบมองคนที่ยืนอมยิ้มอยู่ตรงหน้าแม้ในตอนนี้จะมีแต่ความมืดปกคลุมไปทั่วบริเวณ
ชอบนักหรือไงที่ได้แกล้งเธอ
“มาช่วยถือหน่อย”
นำทัพส่งกิ่งไม้ขนาดเล็กให้คนข้างกายช่วยถือ ส่วนตัวเขาหันไปยกท่อนไม้ขนาดใหญ่ลากไปยังบริเวณเดิมข้างลำธาร
“ทำอะไรคะ”
หลังทำที่นอนชั่วคราวด้วยกิ่งไม้และใบไม้เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็นั่งมองคนที่เอาไม้แหลมๆ มาปักไว้โดยรอบอยู่นานหลายชั่วโมงแล้ว
“ทำรั้วป้องกันสัตว์อันตรายไง”
“แค่ปักไม้มันก็ไม่กล้าเข้ามาแล้วเหรอคะ”
“ไม่หรอก แต่ก็ดีกว่านอนโ
