พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่ชานั่งกอดอกอยู่หน้าระเบียงบ้านจนค่ำมืดเพื่อรอคอยคนที่ออกไปข้างนอกมานานหลายชั่วโมงแล้ว แม้จะวานให้คนงานในไร่เข้าไปสืบที่คาเฟ่เขาก็ยังไม่วางใจจนต้องมานั่งกระวนกระวายใจอยู่แบบนี้
เสียงรถขับเข้าจอดในบริเวณปรากฏสองร่างชายหญิงเดินเคียงคู่มาด้วยกัน ทำเอานำทัพขบกรามจนเป็นสัน
“ทิชามานี่หน่อย!”
เสียงตะโกนดังลั่นเรียกคนที่อยู่ด้านล่างให้เงยหน้าขึ้นมอง ทิชาต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยหลังเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่งอยู่
“มึงออกไปไอ้ขุน”
“มีธุระอะไรวะไอ้ทัพ ดึกมากแล้วนะ”
“มึงเพิ่งรู้เหรอว่าดึก! ไปกันทั้งวันกลับมาป่านนี้มันใช่ได้เหรอ”
หลังขึ้นมาบนบ้านขุนพลก็รีบออกหน้ารับแทนหญิงสาวทันที เขามองคนที่โกรธกร้าวอยู่ตรงหน้าด้วยความหวั่นในใจเมื่อรับรู้ได้ว่าพี่ชายของตนโกรธจริงๆ
“ทิชาก็แค่ไปเรียนชงน้ำมา”
“ไม่ต้องพูด!”
คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่นหลังโดนตะคอกใส่แบบนั้น เธอไม่เข้าใจว่าพ่อเลี้
