นำทัพรีบหันขวับไปจ้องมองคนข้างกายทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น ก่อนจะเห็นใบหน้าสวยบึ้งตึงด้วยความหงุดหงิด พร้อมกล่องแซนวิชที่ว่างเปล่า กลายเป็นเขาที่ต้องรับผิดชอบด้วยการรีบพาสาวเจ้ามายังโรงแรมที่นัดคุยงาน ก่อนจะเร่งสั่งอาหารเช้าให้เธอทาน
“เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว”
ทิชานั่งกอดอกจ้องคนที่แย่งอาหารของเธอไปทานจนหมด แต่ทว่าต้องคลี่รอยยิ้มกว้างทันทีหลังเห็นได้กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูก มือเล็กรีบยกช้อนส้อมตักของกินตรงหน้าเข้าปากด้วยความหิว
ภาพทั้งหมดล้วนอยู่ในสายตาของพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขาอดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะมองเห็นร่างสูงของพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ชาที่เข้ามาคุยงานเพื่อจะร่วมลงทุนด้วยกัน
นำทัพพยักหน้าทักทายไปเล็กน้อยด้วยความสนิทสนมเพราะร่วมลงทุนด้วยกันมานาน เขาส่งสัญญาณเพื่อขอเวลาให้ผู้ช่วยคนใหม่ทานอาหารเช้าให้เสร็จเรียบร้อยเพราะไม่อยากเห็นคนแถวนี้โมโหหิวอีก
“อร่อยไหม” เอ่ยถามด้ว
