ดอกแก้วลวงใจ

ตอนที่ 9

พวงดอกแก้วนั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่ระหว่างปลายเท้าของคนตัวโต กุมมือประสานกันแน่นไว้บนตัก พยายามย่อตัวลงให้ฟองสีขาวปกปิดอกอวบไว้ให้พ้นจากสายตาคนร่วมอ่าง นั่งอยู่ตั้งนานคนที่นอนนิ่งก็ไม่มีวี่แววว่าจะขยับกาย ไม่ออกคำสั่งใดๆ จนคนที่รอคำสั่งอดไม่ไหวต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาคมดุที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วทำให้พวงดอกแก้วแทบผงะ หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวา

“เอ่อ...คะ...คุณทัพหันหลังมาสิคะ” เสียงสั่นเบาหวิวของหญิงสาวทำให้คนที่จ้องมองเธออยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เธอคงไม่คิดว่าการอาบน้ำ เขาถูกันเฉพาะหลังหรอกนะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอีกครั้ง

“กะ...ก็คุณทัพบอกว่าให้ดอกแก้วเข้ามาถูหลังให้” ฐานทัพถอนหายใจแรง ขยับกายลุกขึ้นนั่งตรง เอื้อมมือดึงร่างเล็กเข้าไปไว้ในอ้อมกอด มือใหญ่โอบรัดตรึงเอวคอดไว้แน่น คนที่ถูกดึงตัวไปนั่งคร่อมร่างใหญ่ถึงกับลนลาน พยายามดิ้นรนเพื่อออกห่างเขา

“ดอกแก้ว” เสียงเข้มกระซิบเรียกชัดถ้อยชัดคำข้างใบหูเล็ก หญิงสาวผู้ตื่นกลัวต้องหยุดนิ่ง หากแต่ลมหายใจของเธอยังคงหอบแรง ด้วยความตื่นตกใจ แขนทั้งสองยกขึ้นยันอกกว้างไว้ แผ่นหลังแอ่นโค้งเพื่อเบี่ยงกายหนีเขาให้ได้มากที่สุด ใบหน้างามเบี่ยงหนีก้มหน้าหลบสายตาดุ ฐานทัพรับรู้ถึงอาการเกร็งขัดขืนของหญิงสาว ชายหนุ่มจึงไล้ฝ่ามือร้อนบนแผ่นหลังเนียน หวังให้เธอผ่อนคลาย หากแต่สัมผัสนั้นกลับยิ่งทำให้หญิงสาวตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิม

“กลัวเหรอ” พวงดอกแก้วพยักหน้าน้อยๆ

“ผมจะไม่ทำอะไร หากคุณไม่ยินยอม” ดวงหน้าหวานเศร้าเงยขึ้นมาสบตาคนพูดด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความยินดี ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มเล็กน้อยอย่างลืมตัว

“จริงๆนะคะ” พวงดอกแก้วถามย้ำด้วยความดีใจ ความตื่นกลัวหายไปจากใบหน้า ดวงหน้าหญิงสาวดูกระจ่างสว่างไสว แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ช่างน่ารังแกนัก ถอนคำพูดทันไหมนะ

หากแต่ฐานทัพก็ทำได้เพียงพยักหน้าน้อยๆ แล้วขยับตัว คลายวงแขนออก ดวงตาคมดุจ้องมองใบหน้าหญิงสาวนิ่ง

“เอาล่ะ ทีนี้ก็ถูตัวให้ผมหน่อย” ดวงตากลมโตกะพริบถี่ ปากจิ้มลิ้มอ้าค้าง จ้องมองคนพูดนิ่ง ฐานทัพระบายลมหายใจออกเบาๆ

“ผมยังไม่ทำอะไรคุณหรอกดอกแก้ว แต่ก็ใช่ว่าผมจะปล่อยคุณให้อยู่ที่นี่อย่างสุขสบาย โดยไม่ได้ตอบแทนเงินสิบล้านบาทที่พ่อคุณได้ไป” คนที่เพิ่งโล่งอกโล่งใจยินดีไปเมื่อสักครู่ ต้องหน้าเศร้าหม่นหมองลงดังเดิม หญิงสาวขยับตัว แล้วก็เพิ่งรู้ว่าตนเองนั่งอยู่บนหน้าท้องแกร่งของเขา โดยที่ไม่มีอะไรมาขวางกั้น เนินเนื้อสาวแนบสนิทไปกับมัดกล้ามหน้าท้องอย่างน่าอาย หากแต่เมื่อหญิงสาวขยับกายจะยกสะโพกขึ้น มือแข็งแกร่งสองข้างก็จับช่วงเอวคอดแล้วกดไว้ ไม่ให้เธอทำได้อย่างใจ

“เอ่อ...ดอกแก้วกลัวคุณทัพหนักค่ะ” ฐานทัพส่งเสียง หึ! ในลำคอ บ่งบอกว่าไม่เชื่อถือเธอสักนิด

“คุณตัวเล็กยังกับหนู ใครเขาจะหนักหืม...ดอกแก้ว หรือเคยไปนั่งทับใครแบบนี้ แล้วเขาบ่นว่าหนัก” พวงดอกแก้วส่ายหน้าเร็ว รีบอธิบายปากคอสั่น เพราะกลัวว่าเขาจะหาว่าเธอย้อมแมว เอาตัวเองมาขายอีก แล้วก็จะจับเธอพิสูจน์อีกเหมือนเมื่อเช้านี้

“ไม่ค่ะ ดอกแก้วไม่เคยนั่งทับใครแบบนี้ คุณทัพเป็นคนแรกที่ดอกแก้วนั่งทับแบบนี้ ดอกแก้วไม่เคยใกล้ชิดใครเท่านี้จริงๆนะคะ” ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเรียบเฉยติดดุเป็นนิจแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ หน้าตาและท่าทางของหญิงสาวราวกับเด็กน้อยถูกคุณแม่เข้าใจผิดเรื่องอะไรสักอย่าง แล้วก็ต้องรีบอธิบายเพื่อให้คุณแม่เข้าใจ ด้วยการยืนยันย้ำๆซ้ำๆ

“อืม” หากแต่เขาก็ทำเพียงขานรับในลำคอกับสิ่งที่เธอบอก พวงดอกแก้วระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจ

“เอ่อ...เดี๋ยวดอกแก้วถูตัวให้นะคะ ตะ...แต่ดอกแก้วว่าปล่อยดอกแก้วก่อนดีกว่ามั้ยคะ” ดวงตาคมดุหรี่แคบมองหญิงสาว

“คะ...คือดอกแก้วจะได้ถูกตัวให้ได้แบบสะดวกไงคะ” หญิงสาวรีบบอกต่อ เพราะกลัวสายตาดุๆนั่น

“แบบนี้แหละดีแล้ว” ฐานทัพเอื้อมมือไปหยิบฟองน้ำถูตัว แล้วจับมือหญิงสาวแบออก วางฟองน้ำใส่มือนุ่ม

“ทีนี้ก็ถูด้านหน้าก่อน ถูให้ทั่วนะ” สั่งเสียงเข้ม แล้วเอนกายลงนอน วางศีรษะไว้ที่รองศีรษะ หลับตาลง กางแขนออกวางพาดไปบนขอบอ่างทั้งสองข้าง พวงดอกแก้วก้มมองฟองน้ำในมือ แล้วเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม หญิงสาวระบายลมหายใจเบาบาง ก่อนจะค่อยๆวางฟองน้ำในมือบนอกแกร่ง แล้วถูวนไปเรื่อย เลื่อนไปตามท่อนแขนกำยำทีละข้าง แล้ววกกลับมาที่ลำคอ ลากลงมาถูแผ่นอกกว้างผ่านไปยังหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามภายใต้ฟองสีขาวที่ลอยฟูฟ่องอยู่

ตลอดเส้นทางที่มือเรียวจับฟองน้ำลูบผ่านผิวเนื้อเรียบตึง สายตาหวาดหวั่นก็มองตามอย่างอยากรู้อยากเห็น ฐานทัพยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยปรือตามองดวงหน้านวลแดงเรื่อ ใบหน้าเคร่งขรึมยิ้มในหน้า