When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่ 13 “โอ๊ย!!” มือเรียวยื่นลงไปจับขา หน้านิ่วคิ้วขมวด “อู๊ย! เจ็บชะมัดเลย” ริมฝีปากอวบอิ่มห่อเข้าหากัน สูดลมเข้าปอดแรงๆ ระบายความเจ็บ ดวงตากวาดมองไปหาว่าสิ่งใดที่ทำให้ต้องเจ็บตัว แล้วก็ได้พบกับกล่องพลาสติกสีดำที่ใส่เครื่องมือทำไฟ จำได้ว่าวันก่อนไฟในห้องน้ำดับ เธอเองนั่นแหละที่กลายเป็นช่างทำไฟเสียเองซ่อมจนติด แต่กว่าจะสำเร็จลงได้ก็ทำเอาเหงื่อตกไปเหมือนกัน “โธ่เอ๊ย! ที่แท้ก็ไอ้กล่องบ้าๆ นี่เอง ว่าแต่ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ จำได้ว่าวันนั้นเก็บไว้แล้วนี่หว่า แต่ช่างเถอะ ไงก็อยู่ตรงนี้ไปก่อนละกันนะ ฉันจะต้องรีบไปเขี่ยกุญแจรถ จะได้ไปรับยัยมัดหวายกับจันตีก่อน ป่านนี้คงบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วละ” กัญญาพัชรถลาวิ่งเข้าไปในห้องพร้อมกับไม้กวาด จัดการเขี่ยเอากุญแจรถออกมาจากใต้เตียงจนสำเร็จ มือเรียวยกขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลซึมตามข้างขมับ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ใบหน้าขาวใสได้กระด่างกระดำไปด้วยฝุ่นส