ล่าหัวใจนายอัศวิน
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 17
กลับมาจากเที่ยว ฉันรู้สึกเป็นทุกข์ยังไงก็ไม่รู้แทนที่คบกันแล้วจะรู้สึกดีกว่าตอนที่แอบชอบเขาข้างเดียว แต่การได้มาเป็นตัวแทน เป็นแค่ตัวหลอก ตัวหลอกที่โง่คิดว่าเขารักเราจริง ๆ ทั้งที่จริง ๆ ก็เป้นแค่ตัวประกอบ ตัว...ตัวอะไรที่มันแบบ โอ๊ย!! ตัวอะไรที่มันไม่ใช่ตัวจริงนั่นแหละ แบบนี้มันไม่รู้สึกเป็นสุขเลย
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" ระหว่างที่เรากำลังนั่งติวกันอยู่ ฉันมันก็เผลอไปคิดอะไรเพลิน ๆ เข้า นี่คงจะแสดงออกทางสีหน้าน่ะสิเขาถึงได้รู้ว่าฉันคิดอะไร
"ไม้...ไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้ เท่าไหร่" ฉันบอกความจริงไม่ได้หรอก กลัวพี่เลโอหาว่างี่เง่า ฉันเลยเลือกที่จะโกหกไป
"อันนี้เหรอ การแรเงาเราจะอ้างอิงจาก..." พี่แกก็พรรณนาไปตามเรื่องหูฉันไม่ได้ฟังเลย ตาก็จ้องมองแต่หน้าพี่เขาที่อยู่ห่างจากฉันไปแร่ไม่กี่คืบ ทำไมชอบมาทำให้หวั่นไหวอยู่เรื่อยเลยวะ
"ฟังอยู่หรือป่า
