ล่าหัวใจนายอัศวิน
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 15
เข้าสู่ช่วงรับน้องเป็นช่วงที่มหากาพย์ที่สุด เหนื่อยและดูดพลังมากตื่นแต่เช้าเข้ากิจกรรมจนหมดวัน ช่วงนี้ฉันก็ตัวนิดพี่เลโอสุดๆ เพราะต้องไปมหาลัยกับพี่เลโอ พวกในเอกดูไม่ร่อยชอบฉันเท่าไหร่ หาว่าเป็นเด็กเส้น อิจฉาล่ะสิที่ฉันอยู่ใกล้พี่เลโอ เฮดว้ากที่ไม่เคยว้ากน้อง
"เธอ...ชื่อไรอะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน
"ชื่อกล้วยไม้" ฉันหันไปติบด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะเป้นมิตร มาเรียนที่นี่คนเดียวถ้ามีเพื่อนสักคนก็คงจะดี
"อ๋อ เราจุ๊บแจงนะ เธอมาต่อที่นี่คนเดียวเหรอเราไม่เห็นเธอมีเพื่อนเลยอะ" จุ๊บแจงถามฉันด้วยท่าทีซื่อ ๆ เธอเข้าใจถูกแล้วเราแค่มาเรียนต่อที่นี่คนเดียวไม่ใช่ว่าเราไม่มีใครคบ
"อื้อ แล้วเธอล่ะเราก็เห็นเธอเดินคนเดียวเหมือนกัน"
“เราก็มาเรียนต่อที่นี่คนเดียว” เราสองคนกำลังจะเดินไปที่ห้องเรียนก็ได้คุยแลกเปลี่ยนทำความรู้จักกันมาตลอดทางจุ๊บแจงมาจา
