ตอนที่ 2

1825 Words

เพื่อนแต่ละคนพูดได้น่าเอาส้นตีนยัดปาก! ลูกปลาก็ไม่แสดงตัวเหมือนอยู่ที่บ้านที่สำคัญไม่หึงหวงกันด้วยทั้งที่เห็นเขาควงสาวอื่นอยู่ “คู่หมั้นกู!!” “สัตว์เอ้ย!! ไหนมึงบอกว่าอยู่เมืองนอกไงวะ?” “กูก็พึ่งรู้นี้แหละ!!” ก็พึ่งจะเจอกันตอนเที่ยงเองยังไม่ทันได้คุยอะไรเลยเธอก็หนีกลับไปแล้วมาเจอกันอีกทีเธอก็อยู่ผับแล้ว ลูกปลาเปลี่ยนไปจริงๆ เรื่องแต่งตัวนี้ก็ด้วยเพราะจากแม่ชีมาเป็นนางยั่ว!! เธอรู้ว่ายังไงเสี่ยอิฐต้องแอบมองแน่เพราะโต๊ะก็ไม่ได้ห่างกัน เธอกลับมาดื่มมาเต้นต่อโดยที่ไม่คิดจะสนใจเขาสักนิด “ชาติยืมผัวแป๊บได้ป่ะ?” “เอาผัวฉันไปทำอะไรลูกปลา?” ชาติเห็นประกายในตาเพื่อนก็นึกหวั่นใจ “ก็ยั่วเสี่ยอิฐไง พวกแกอยากรู้ไม่ใช่เหรอ?” เพื่อนเธออยากเห็นเสี่ยหวงบ้าง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเป็นยังไง “บอลครับช่วยลูกปลาหน่อยนะ” “โอเค งานแต่งพี่กับชาติใส่ซองเยอะๆ นะ” บอลขยี้หัวแฟนหนุ่มที่เขาเรียกว่าเมียตลอด ลูกปลาดื่มเหล้าต่อแล้วก็เต้นคู่กับแฟนเพื่อนที่แอบหัวเราะหลายรอบเหมือนกันเพราะเพื่อนหยิกเอวเธอที่ใกล้ชิดแฟนมันมากเกินไป เธอเห็นว่าเขายังไม่มีปฎิกิริยาอะไรเลยเล่นนอกสคริปโดยการยกมือคล้องคอแฟนเพื่อนลงมาคล้ายจะจูบแต่ก็ไม่ “กรี๊ดดด…อีลูกปลานั่นผัวกู!!” ชาติมาจับแขนเพื่อนไว้ทันก่อนส่ายหัว เพล้ง!! “ลูกปลาท้าทายฉันเหรอ!!!” แก้วเหล้ามือไปกองอยู่พื้นเรียบร้อย เขาเห็นชัดทุกอย่างทุกการกระทำของเธอ นี้สินะที่ไม่โกรธตอนเห็นเขากับใครต่อใคร “มึงจะไปไหนวะ?!” “ฝากส่งลิลลี่ด้วยกูต้องคุยกับคู่หมั้น!!” เขาวางเงินค่าเหล้าเดินตรงไปหาเธอก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ คนอย่างเสี่ยอิฐไม่ยอมถูกสวมเขาแน่!! ลูกปลาคลอเคลียกับผู้ชายทั้งที่คู่หมั้นนั่งใกล้ๆ ไม่พอยังจับผู้ชายมาจูบอีกหยามกันมากไปแล้ว “ลูกปลามานี้เลย” “โอ๊ย!! เจ็บนะเสี่ยอิฐ!!” เธอกระเด็นตามแรงของเขาจนตัวหลุดออกจากเพื่อนไปอยู่กับเขาแทน “ทำไมทำงี้วะ?!” เขากัดฟันถามเธอมือก็จับแขนเล็กแน่นไม่ปล่อย “แล้วไงคะหึงเหรอ? ปัญญาอ่อนน่า!!” เธอไม่ได้ตั้งใจจะยั่วให้เขาโกรธแต่ว่าภาพเขาอยู่กับคนอื่นมาซ้อนขึ้นมาในสมองเลยทำไป “เป็นเมียเสี่ยแล้วมายุ่งกับคนอื่นให้ดีใจเหรอวะ!!” เขาพูดเสียงดังพร้อมกับดึงเธอมาจูบ เพี๊ยะ!! “ใครเป็นเมียเสี่ยห่ะ?” เธอไม่เคยมีอะไรกันกับเขาสักครั้งจะเป็นได้ไง ใช่สิ! เธอตั้งใจยั่วให้เขาโมโห เธออยากให้เขาหวงเธอแบบนี้แต่มันไม่ดีใจเลยสักนิดเดียว เธออยากให้เขาทุรนทุรายกว่านี้! “ลูกปลาไงมานี่เราต้องคุยกัน” เขาจับแขนเล็กๆ ของเธอลากออกมาจากผับตรงไปที่รถแต่เธอขัดขืนเขาเลยต้องอุ้มเธอพาดบ่าไปแทน “ปล่อยฉันนะ!!” “ไอ้วินออกรถ!” เขาต้องคุยกับเธอให้เคลียร์ไม่อยากนั้นคงได้บ้าแน่ เธอยอมนั่งไปด้วยดีๆ แต่ก็ไม่ได้จะคุยกับเขาแม้แต่คำเดียวเอาแต่เล่นโทรศัพท์ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ นี้เขาเป็นคู่หมั้นเธอนะต้องเป็นเขาคนเดียวที่มีสิทธิ์ทุกอย่างไม่ใช่คนอื่น “มันเป็นใคร?” บางทีเขาอาจจะเล่นบทโหดให้เธอได้เห็น “เพื่อนค่ะ” “เพื่อน!! มันเป็นใครกันแน่?!” เพื่อนบ้าบออะไรเล่นนัวเนียกันขนาดนั้นมันเกินเพื่อนไปนานแล้ว เธออาจจะเคยชินที่อยู่เมืองนอกแต่ลืมไปรึเปล่าว่าตอนนี้อยู่ไทยคู่หมั้นก็นั่งหัวโด่ใกล้ๆ ไม่มีความเกรงใจกันสักนิด “เสี่ยควงคนอื่นลูกปลายังไม่ว่าอะไรสักคำ แล้วทำไมลูกปลาจะทำบ้างไม่ได้!!” เธอประชดเขากลับที่เธอทำมันน้อยมากๆ เมื่อเทียบกับเขา ตั้งแต่วันที่สวมแหวนหมั้นเธอปิดกั้นตัวเองไม่ทำอะไรผิดเพื่อเขาแต่เขากลับทำทุกอย่างตรงข้ามกับเธอ นี้เป็นครั้งแรกที่เธอทำแบบนี้ เธอแค่อยากรู้ว่าตัวเองมีความหมายอะไรกับเขาบ้างแล้วผลก็เป็นอย่างที่เห็น เหมือนจะดีใจแต่ก็ไม่เลย!! “เลยประชดงี้หรอวะ?!” นี่สินะผู้หญิงชอบประชดประชันเป็นที่หนึ่งเขาจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าเธอไม่เป็นคนของเขา ลูกปลาเป็นถึงคู่หมั้นเขาเชียวนะอนาคตก็ต้องแต่งงานเป็นผัวเมียกัน “เสี่ยอิฐไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ ลูกปลาก็แค่เต้นกับเพื่อนสนุกๆ เฉยๆ” “สนุกกับผีดิ!!” นี้เขาถ้าเขาข่มขืนคู่หมั้นตอนนี้จะเป็นไงวะ “แล้วเด็กเสี่ยไปไหนละ ไม่พามาแนะนำให้รู้จักบ้างเหรอคะ?” พูดเองก็เจ็บเองแต่ว่าใครจะทนได้นี่ผู้ชายของเธอเลยนะ เขาเลวเขาร้ายแต่ก็ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ทิ้งเรื่องเขาไม่ลงสักที “คืนนี้นอนบ้านเสี่ย พรุ่งนี้จะไปส่ง” “ไม่ค่ะ จะกลับคอนโด” มันอันตรายชัดๆ ถ้าได้อยู่กับเขาสองคน “เสียใจ ลูกปลาต้องอยู่กับเสี่ยคืนนี้” เขาไม่ไว้ใจให้เธอกลับไปหรอกเกิดโทรเรียกเพื่อนมาปาร์ตี้ที่ห้องอีกละ เธอมันนางมารร้ายชัดๆ “เอ๊ะเสี่ยอิฐ!!” “ครับเมีย!!” “เหอะ! ใครคะเมีย?” อะไรของเขาทำไมถึงเรียกเธอแบบนี้ “ลูกปลาไง คืนนี้ได้เป็นแน่” ทำร้ายเธอไปเชื่อได้เลยว่าลูกปลาได้ยกเลิกงานแต่งแน่ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ลูกปลาเปลี่ยนไปขนาดนี้แต่เขาก็ดีใจนะ ตอนนี้ในสายตาเธอเขาคงเป็นคนเลวน่าดูเลยซึ่งเขาก็เป็นอย่างที่เธอคิดนั่นแหละ แต่มีหนึ่งอย่างที่เธอไม่รู้คือเขารักเธอ รักมาก รักมานานจนไม่น่าเชื่อเลย “เสี่ยรักลูกปลานะครับ” ผ่านไปหลายวันที่แสนจะวุ่นวายเพราะต้องปรับตัวหลายอย่างโดยเฉพาะการทำงานที่นี่กับที่นั่นไม่เหมือนกัน เธอทำหน้าที่เป็นกรรมการจัดการบัญชีทุกอย่างในบริษัทต้องตรวจงานก่อนจะส่งไปให้พ่อเซ็นอนุมัติเป็นอันเสร็จ “เฮ้อ…เหนื่อยจัง!” เธอบิดขี้เกียจไปมาหลังจากจัดการงานกองโตเสร็จเดี๋ยวเลขาก็คงมาเอาออกไปแล้ว ตอนนี้ก็บ่ายสามกว่าๆ คิดว่าจะกลับก่อนเพราะขี้เกียจมาก ลูกปลาออกมาอยู่ที่คอนโดเพราะว่าสะดวกมากกว่าที่บ้านแต่ก็ยังแวะกลับไปอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่อารมณ์ เธอไม่ได้ข่าวเสี่ยอิฐเลยตั้งแต่คืนนั้นไม่รู้ว่าไปมุดหัวอยู่ไหนแน่ บทเขาจะมาก็มาแบบไม่บอกกล่าวกันสักนิด! “ไปซุปเปอร์ดีกว่า” เพื่อนไม่มีใครว่างจะช๊อปด้วยกันเธอเลยเปลี่ยนใจไปซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อของใช้แล้วก็ทำอะไรกินบ้างหลังจากที่ไม่ได้ทำมานานแล้ว “กินอะไรดีนะ?” มาถึงแล้วเธอก็เดินเล่นก่อนเพราะยังขี้เกียจจะซื้อของแต่ต้องสดุดกับเสียงเรียกชื่อคนที่คุ้นเคย “เสี่ยอิฐขาลิลลี่อยากกินสเต็ก ไปกินด้วยกันนะคะ” “ไปกินที่บ้านเสี่ยดีกว่า” เสียงนี้มันใช่เลย! อีเสี่ยหื่นกามมากับเด็กอีกแล้วเธอเหนื่อยกับเขาแล้วนะไม่เคยจะให้เกียรติความเป็นคู่หมั้นของเธอเลย เธอเดินไปเร็วผ่านเขาไปไม่ทักทาย “เดี๋ยวดิลูกปลา!!” เจอกันอีกแล้วบางทีโลกก็กลมไปไหม? วันไหนที่ทำงานลูกปลาไม่เคยเห็นหรอกพอวันไหนควงเด็กเห็นตลอด “ไม่อยากขัดจังหวะค่ะ” เธอก็อุตส่าห์เดินหนีมาแล้วเขายังเดินตามมาอีก “ลูกปลาจะไปไหนเสี่ยไปด้วยสิ” “แล้วคนที่ควงแขนจะเอาไว้ไหนคะ เชิญตามสบายค่ะ” เธอเหนื่อยที่จะต้องทะเลาะกับเขาเต็มทนแล้ว “ลิลลี่ปล่อยก่อน!!” อันนี้ก็เกาะแขนยิ่งกว่าปลิงอีก ลูกปลาปลายตามองแล้วก็เดินหนีไปเลยไม่พูดอะไรสักนิดคงโกรธแล้วแหละดูออก ก่อนจะง้อลูกปลาก็ต้องจัดการคนข้างๆ ก่อนแล้วเขาขี้เกียจมีปัญหาเลยพาลิลลี่ไปกินสเต็กตามที่บอก เขาไม่มีอะไรดีให้ลูกปลาเห็นจริงๆ เลยจะครั้งไหนก็มาเห็นเขาควงเด็กตลอด ทั้งที่ช่วงนี้เขาลดน้อยลงไปแล้วแต่ความบังเอิญที่ยังทำให้มาเจอแบบนี้ “เสี่ยขาไปส่งลิลลี่ที่คอนโดนะ” “ได้สิ” ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรผู้หญิงตรงหน้าหรอก เขาแค่จะไปส่งแล้วก็ตามไปง้อลูกปลาต่อหนักใจจริงๆ เลย คิดว่าคงถูกด่าด้วยคำพูดที่ไม่มีคำหยาบตามฉบับของลูกปลา เขาเดาใจลูกปลาไม่ค่อยถูกเลยตั้งแต่กลับมาครั้งนี้ เธอเก่งขึ้นจนน่าตกใจแล้วก็นิ่งมากจนรู้สึกกลัว เธอไม่โวยวายอะไรอีกเลยตั้งคืนนั้นแต่ก็แสบมากที่ไปหาพ่อเขาพร้อมกับบอกเรื่องเลื่อนงานแต่งแล้วก็สมใจแม่คุณเลยสิ! “วินโทรเช็คสิลูกปลาไปบ้านหรือคอนโด” นี้ก็เดาใจไม่ถูกเหมือนกันว่าจะไปไหน บางวันก็นอนที่บ้านถึงส่วนใหญ่จะนอนคอนโดก็ตาม “ครับเสี่ย” งานง้อมาแล้วเว้ย นี่มันครั้งแรกในรอบสองปีที่เสี่ยอิฐยอมง้อคน หลังจากส่งลิลลี่ไปชั่วโมงกว่า! ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรแต่ก็ถูกยั่วจนตบะแตกเอาจนได้แต่ก็นั่นแหละนี้พึ่งจะไม่กี่ทุ่มลูกปลาคงจะยังไม่นอนหรอกมั้ง บางทีเขาก็คิดอยากปรับตัวให้เป็นคนดีเหมาะสมกับเธอนะแต่ว่ามันยากมากพอได้เข้ามาในวงการคาสโนวาแล้วออกยากมาก จะที่ไหนที่เขาไปเที่ยวก็มักจะเจอเด็กเก่าที่เคยช่วยค่าเทอมทั้งนั้น ไหนจะเด็กใหม่ที่ทะยอยเข้ามาเรื่อยๆ อีก ก็อย่างว่าแหละจากเหี้ยจะเปลี่ยนเป็นเทพบุตรคงไม่ได้!! เขาเลยยังทำตัวเหี้ยเหมือนเดิมแต่ก็จะพยายามหยุดเพื่อเธอในสักวัน หวังว่าเขาคงทำได้นะ!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more