“รอดูไปก็แล้วกัน คนอย่างลัลนา พงศกร พูดคำไหนคำนั้น อีกอย่างฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณคิด ใครดีมาฉันก็ดีตอบ แต่ถ้าใครร้ายมา ฉันก็ร้ายตอบ และฉันจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า” พูดจบลัลนาก็เดินไปเปิดประตูกระจกเดินออกจากเรือนกระจกทันที ไม่สนใจว่าคนที่เหลือจะคิดหรือรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เธอทำ ความจริงแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอแม้แต่น้อย
เจ้าเหวินหลงมองท่าทางกระฟัดกระเฟียดของสาวน้อยคนงามแล้วก็ยิ้มตรงมุมปากอย่างพอใจ ตั้งแต่สาวน้อยคนนี้เดินเข้ามาในชีวิต ทุกอย่างรอบตัวเขาก็ดูสดใสมีชีวิตชีวาขึ้นทันที
“ฝากจัดการที่เหลือด้วยเหยียนอวี้”
“ครับนาย” เหยียนอวี้รับคำเจ้านายหนุ่ม แล้วหันมาสนใจสองสาวทันที หลังจากที่เจ้านายหนุ่มเดินตามสาวน้อยคนงามออกไปจากเรือนกระจก
“พวกคุณสองคนควรกลับบ้านได้แล้วนะครับ”
“ฉันไม่ได้เอารถมา” ไป๋เฟิงหลิงเอ่ยขึ้นมา หลังจากยืนเงียบอยู่นาน จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทำเ
