เจ้าเหวินหลงเงียบไปกับคำพูดของลัลนา เขาไม่ได้รู้สึกโกรธกับสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมาเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเดือดอยู่ในขณะนี้ก็คือคำพูดที่หลานสาวคนโตพูดออกมามากกว่า
ลั่วเหม่ยเยวี่ยนั่งระงับอารมณ์เกรี้ยวกราดเอาไว้อย่างสุดความสามารถ นึกไม่ถึงเลยว่าน้าชายจะนั่งเงียบ ไม่พูดหรือแสดงอารมณ์โกรธหรือไม่โกรธออกมาให้เธอได้เห็นเลยสักนิด นอกจากใบหน้าเรียบตึงเท่านั้น
“นี่หรือคะผู้หญิงที่น้าเหวินจะแต่งงานด้วย ป่าเถื่อนสิ้นดี”
“ไปเก็บเสื้อผ้าและข้าวของที่สำคัญของเธอซะลั่วเหม่ยเยวี่ย ฉันจะให้เหยียนอวี้ไปส่งเธอที่เซี่ยงไฮ้”
“อะไรนะคะน้าเหวิน” ลั่วเหม่ยเยวี่ยร้องเสียงหลงทันทีที่น้าชายพูดจบ บ้าไปแล้ว น้าชายเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ทำแบบนี้กับเธอ นี่เขาเห็นผู้หญิงคนใหม่ดีกว่าเธอที่เป็นหลานสาวแท้ๆ ของเขาเชียวหรือ
‘หรือว่ายัยผู้หญิงคนนั้นทำของน้าเหวิน’
“ฉันคิดว่าเธอได้ยินที่ฉันพูดแล้วเหม่ยเยวี่ย อย่
