“พูดบ้าอะไรนะพี่เหม่ยเยวี่ย ถึงคุณพ่อจะนิสัยเสียและร้ายกาจยังไง ท่านก็ยังเป็นคุณพ่อของพวกเรานะคะ” ลั่วหลินหลินตำหนิพี่สาวเสียงขุ่น ถึงบิดาจะนิสัยแย่ยังไง คนเป็นลูกก็ไม่ควรพูดถึงผู้ให้กำเนิดแบบนั้น จะรักหรือเกลียดก็ควรเก็บเอาไว้ในใจ ไม่ใช่พูดออกมาแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเช่นนี้
“ฉันไม่เคยคิดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อ พ่อดีๆ ที่ไหนคิดจะขายลูกสาวกินกันบ้างหลินหลิน”
“เธอก็รู้ดีนิเหม่ยเยวี่ย พ่อเธอเป็นคนแบบไหน ถ้ายังอยากมีชีวิตที่สุขสบายอยู่กับฉันและครอบครัวของฉัน เธอควรเลิกทำตัววุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของฉันซะ อ้อ...แล้วก็เลิกหาเรื่องเมียฉันด้วย”
เจ้าเหวินหลงตัดบท แล้วลุกเดินออกมาจากห้องโถงขึ้นไปยังห้องนอนของเขากับว่าที่ภรรยาในอนาคต โดยทิ้งให้หลานสาวทั้งสองเอาไว้ พอคิดดูแล้วนิสัยของลั่วเหม่ยเยวี่ยก็ไม่ได้ต่างอะไรกับบิดาผู้ให้กำเนิดเลยสักนิด โชคดีอยู่หน่อยตรงที่ลั่วเหม่ยเยวี่ยไม่ติดการพนัน แต่กลับบ้
