พี่น้องร่วมมือกัน
621 Words
" ได้สิครับ ถ้าอย่างนั้น เป็นตอนเย็ก็ได้ครับ ไม่ทราบว่าคุณเริ่ม ขายกี่โมงครับ " ชายหนุ่มหน้าตาดี กดวางสายทันทีเมื่อได้ยิน คำสั่งของคนเป็นเจ้านาย
" หนูขาย สามทุ่มค่ะพี่ ไม่ทราบว่าทันไหมค่ะ" ดาวส่งยิ้มหวาน ให้อย่างดีใจ ท่าทางไร้เดียงสานั้น ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่า ทำไมเจ้านายของเขา ที่เป็นมาเฟียใหญ่ ฆ่าคนได้เป็นผักปลา คลั่งได้ถึงขนาดนี้ ถึงแม้ว่าปาก จะปฏิเสธเสียงแข็งก็ตาม
" ได้สิครับ เดี๋ยวผมให้คนไปรับ ของที่หน้า พลับตอนสามทุ่ม ครึ่ง ok ไหมครับ" เซนโย พูดด้วยน้ำเสียง ออ่นโยนอย่างที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อน แต่กับกายเป็นเด็กสาวตรงหน้า ที่เขาเคยเจอเธอเมื่อตอน เธอทำงานที่ the single แต่เธอคงจำผมไม่ได้
" ได้สิค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร เหรอค่ะ ขอโทษด้วยที่หนูถาม แต่ว่า......" ดาวยังพูดไม่จบ ชายหนุ่มหน้าตาดี ก็บอกชื่อเธอทันที
" เรียกผมว่า เซนโย เถอะครับ"
" ค่ะพี่เซนโย เอาไว้เจอกันตอน 21.30น. นะค่ะ ขอบคุณค่ะ " ดาวยิ้มหวานส่งให้ เซนโยพร้อมทั้งยกมือไหว้อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับ ไปทำงานต่อ
" เดี๋ยวก่อนหนู นี้ครับเงินมัดจำ " ชายหนุ่มยื่นเงินแบงค์พันให้ หนึ่งใบเพื่อเป็นการ การันตีว่าสินค้านี้เขาต้องการอย่าง แน่นอน
" ขอบคุณค่ะ" ดาวยกมือไหว้แล้วรับ เงินนั้นมาอย่างดีใจ เพราะอย่างน้อยๆ เธอก็มีรายได้เพิ่ม
" เป็นไงเซนโย เธอ ok ไหม" ออสติน
ถามเซนโย มือขวาอย่างตื่นเต้น จนทำให้เซนโย ถึงกบแปลกใจ ในท่าทางนั้น
" ทำไมนายไม่เข้าไป เองละครับ " เซนโย ยอกยอนคนเป็นเจ้านาย อย่างนึกหมั่นไส้
" เอ้าไอ้นี้ ถ้าฉัน้ข้าไปเธอก็รู้สิ ว่าเป็นฉัน ไอ้บ้านี้" ออสติน ทำหน้าตาดุดัน ใส่เซนโย อย่างโมโห
" อย่าบอกนะ ว่าผ้าปูที่นอนที่ผมเปลี่ยนให้ วันนั้น เป็น........" เซนโย ทำหน้าตกใจ เพราะไม่อยากจะเชื่อว่า เจ้านายจะได้กระต่ายน้อย ที่แสนจะบริสุทธิ์ มากิน
" เอ้อ แล้วมึงจะทำไม" ออสติน พูดน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบบุหรี่ ขึ้นมาสูบ สายตาก็มองเข้าไปที่ประตูบ้านไม้ ริมน้ำที่เขายึดมาจาก ลูกหนี้
" ท่านครับ ผมว่า......เรื่องนี้ให้ คุณหนูอีฟ เป็นคนจัดการ ดีกว่าไหมครับ" เซนโย เสนอความเห็น เพราะดูแล้วหญิงสาว ตรงหน้าไม่เหมือน ผู้หญิงคนอื่นที่จ้อง จะจับออสติน
" นั้นสินะ ฉันลืมนึกไปเลย " ออสติน ยิ้มออกมาอย่าพอใจ เมื่อลูกน้องคนสนิท ออกไอเดีย
ที่ดูแล้วสำเร็จแน่นอน ออกมา
คฤหาสน์
" อีฟเพื่อนหนู พี่ไปสืบมาแล้ว"
" สืบ......" อีฟตกใจที่คนเป็นพี่ อยู่ดีๆก็ไปสืบเรื่อง ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่มีอะไรหน้าสนใจ ยกเว้นอย่างเดียว ความสวย.....
" เอาน่ะ.......คือว่าพี่เป็นห่วงเรา กลัวเราจะโดนหลอก" ออสติน แถลข้างๆคูๆ จนสีข้างแทบเปิด
" เอาจริงๆ พูดความจริงมา" อีฟ จ้องหน้าคนเป็นพี่ ด้วยความสงสัย
" อย่าโกหก เพราะหนูสังเกตุพี่ ตั้งแต่อยู่บนรถ ที่มหาลัยแล้ว บอกมา" อีฟ จ้องหน้าพี่ชาย อย่างหาคำตอบ จนออสติน เล่าความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง อีฟได้ยินแบบนั้นถึง กับอ้าปากค้าง อย่างตกใจและดีใจ ผสมผสานกันไป
" ok ได้เดี๋ยวหนูช่วยเอง " อีฟรับปาก พี่ชายเพราะเธอก็รู้สึกชอบ ดาวเหมือนกันไม่รู้ทำไม
- Writer
